91 Days~Tartışma~

E yani konuşurlar tabi. Şu resmi gördüğüm günden beri en sona Nero kalacağını biliyordum. İkisi arasında sağlam bir kavga olacağını düşünüyorum. Silahlar en son konuşacaktır.

[bimgx=250]http://91days.family/img/news/news_pic_160429_1.jpg[/bimgx]

Ulan en sona Nero kalmayacak da ben mi kalıcam, Angelo ne kadar ana karakterse Nero da o kadar ana karakter zaten Tıpkı Avatar: The Last Airbender olayı gibi madalyonun her zaman 2 farklı yüzü vardır.

Bir de bölümde Nero koridorda ilerlerken bir odaya gözü takıldı, o odaya baktı baktı sonra da çekti gitti. Orada ne vardı? Angelo mu saklanıyordu orada acaba şimdi tam hatırlayamadım.

Herhalde izlerken o düşünceyle kafanı doldurursun, ben izlemeye başlamadan gördüğüm resimlerle tahmin yürütüyorum. Her zamanda yaparım bunu. Şu seri şöyle böyle olur derim hep.

Final

Bir yere kadar dedim öldürmeyecek Avilio'yu ama malesef öyle olmadı. Sonunda biraz sanatsal yaklaşalım ölüme diye uğraşmışlar, pek kasmaya gerek yoktu ya da en iyisi dramatize etmemişler diye düşünmek lazım. Avilio'nun 7 yıl önceki isteği gerçekleşti. Nero'da 7 yıl önce bitirmesi gereken işi rötarlı bitirmiş oldu. Öldürmeseydi zaten Galassia adamları halledecekti belki ikisini birden.

Güzel bir seri oldu tam film tadındaydı.

Garip bir final oldu. Çok sönük geldi bana. Bi an la la la la eşliğinde aşk macerası izliyorum sandım.

Ben herkes ölsün istiyordum Nero ile aynı anda tetiği çekmelerini falan bekliyordum. Güzeldi, beklenmedik bir şekilde bitti.

Sonu plot twist çıkmadı, o şarkı eşliğindr iki aşık gibi kur yapmaları neydi bilmiyorum puanım 6/10

Sıradan bir intikam ve mafya hikayesi. Etkileyici değildi benim için, türüne göre alıp götürmesi lazımdı ama shounen gibim oldu.

Yine beni şaşırttı yapım, açıkçası ben bayıldım. Bu yapımın klasik animelerle aynı tutulmaması gerekir bence çünkü yapım tamamen film tadı vermek üzerine odaklanmıştı en başından beri. Oturup tüm 12 bölümü tek seferde izlerseniz film izlemiş gibi kalkarsınız ekranın başından. Hiç klasik anime izliyormuşum gibi hissettirmedi bana, hep merak ettim şimdi ne olacak diye. Klişelerden uzaktı, eğer bu klasik aksiyon animesi falan olsa olay dramatize edilir ikisi birbirini aynı anda falan vururdu.

Bu bölümün yıldızı Nero'ydu, seiyuusuna ve animasyon ekibine alkış göndermek lazım. Odak Avilio'dayken Nero'nun arkada titreye titreye nefes alıp verişleri duyuluyordu. Yer yer nefesi hızlanıyor, yer yer sesi titriyor, yer yer boğazındaki o hırlamayı duyabiliyorduk. O ihanete uğrama hissini çok güzel vermişler. Nero, 7 yıl önceki o "zayıflığının" cezasını zaten seneler boyu çeken bir karakter. Onun en zayıf noktası arkadaşları veya ailesinden önce bu geçmişinde yaşadığı olay asılnda. Bunu da bir tek Avilio'ya açmıştı sarhoşken, ona bu kadar güveniyordu yani. Avilio'nun "intikamına" karşı olan mevzuda da suçu Avilio'da görmeyip böyle farklı davranmasının sebebi de biraz buna bağlanıyor. O gün o çocuğu vursaydı bugün tüm ailesi ölmeyecekti. Avilio yapılması gerekeni yaptı, yüzüne bağırdığı gibi "beni niye o zaman vurmadın?" lafı özetliyor Nero'nun hareketlerini.

Sonları çok iyiydi aslında, neden beğenmediniz anlamadım o kapanış şarkısının çaldığı kısmı. İkisi de hatalılardı, ne yaptıklarını ve ne yapılması gerektiğini biliyorlardı. Ama çok da iyi anlaşıyorlardı, dostluklarını Corteo bile kıskanmıştı. Avilio'nun dostluk konusunda sahtecilik yapmadığını taa mahzende Nero'yla şakalaştığı sahnede görebiliriz. Bu tıpkı kötü giden ilişkiye benziyor. Birisi size çok büyük bir ayıp etmiştir, o da bunun farkındadır. Aslında onu hayatınızdan şutlamanız gerekir, o da sizin bunu yapmanızı bekler ama bir türlü yapamazsınız onunla yaşadığınız şeyler de ağır basar. Bunu dile dökmek yerine bir günlüğüne hiçbir şey olmamış gibi davranmak istersiniz. Sanatsal bir şekilde bunu aktardı yapım bize.

Oyasumi Punpun okuyanlar bilecektir, orada da böyle bir mevzu vardı. Benim de Oyasumi Punpun mangasında en sevdiğim bölümlerdir bu mevzunun geçtiği yerler:

Sonuç olarak her hafta merakla ve heyecanla, her karakterini benimseyerek takip ettiğim bir yapım oldu. Sürprizlerle doluydu, tadında bitti. Bu bütçeyle film tadında bir serüven çıkardılar.

Seri çok güzel bir şekilde son buldu. Nero'nun ve Avilio'nın hareketleri, birbirlerine olan garip yakınlıkları. Çok güzel zirve yaptı. Katil-maktül ilişkisi ile Dost-Düşman arasındaki ilişki, arka planda iyi bir şekilde işlenip bize verildiğini düşünüyorum. Final benim için tatmin edici olduğunu söyleyebilirim.

Belirsiz bir son sahne ile de yönetmen bize yapabildiği tüm beceriyi sergilediğini gösterdi. Tam olarak ne Avilio'nun, ne de Nero'nun sonunu görebilmiş olduk. Özellikle Avilio'nun sonun da net ölüp ölmediğini bilmiyoruz. Ama o sahneden sonra Nero dönüş yolunda Graccia adamlarının yanından araçla geçmesi. Bizi bir çok ihtimalin olma olasılığını gösterdi.

Özetlersem Finalin sonundaki kapalı sahneler izleyiciyi ister Nero'yu veya Avilio'yu sevsin yada sevmesin arzuladığı şekilde düşünmesine olanak sağlayan bir final oldu.