İnsan Ne İle Yaşar? Sen Ne İle Yaşarşın?

İnsan bence hayallerle değil, sevgi ile yaşamalı. Bunu daha yeni farkına vardım Naruto Mangasında

Hayallerine ulaşamazsan, düş kırıklığı yaşarsan hayatının geri kalanı çok kötü geçiyor.. Yani en azından eskisi kadar mutlu olamıyorsun.

Kitaba göre sevgi ile yaşanır diyor ama benim için pek geçerli değil.

Hayal + Umut, bir insanda ikisi de kalmamışsa ya ölmek üzeredir yada çoktan ölmüştür.(fiilen olmasa bile o insanın ruhu zombi gibidir.)

İnsanlar başkalarının, sevdiklerinin, üstlerinin yada ailelelerinin onları bağımlı hale getirildikleri şeyler için yaşar. Eğer yaklaşan kaçınılmaz şeyi görüp, hiçbirşey yapmayacak denli bilgeleşmediyseniz bağımlı hale getirildikleriniz (adını ne koyarsanız koyun) ortadan kalktığında yaşamanız için sebep de kalmaz.

İnsan sevgi ile yaşar. Nereye bakarsanız bakın onun izlerini görürsünüz. Aile sevgisi, arkadaş veya dost sevgisi, doğaya ve tabiata olan sevgi..Daha doğarken ruhumuza kazınan tomurcukları, yaşam boyunca filiz vererek büyür.

Umut .

Maalesef sadece yorumumu bırakmakla yetinmek zorundayım.

Bu seçenekler içerisinde uygun gördüğüm bir seçenek yok.

Neden olmadığı konusuna biraz açıklama getirebilirim sanırım...

Umut:

Yahu lütfen yapmayın, insanlar umutları için yaşar, falan filan. Eleştirmiyorum ancak gerçekçi olmak işin özünde var, bilemiyorum, kendim belki de umutlara tutunan bir insan olmadığımdan bu saydıklarınız benim için geçerli değildir. Umut ettiğim zamanlar genellikle dalga geçildiğim zamanlardı. Umut gibi iğrenç bir his hayatımda görmüş değilim. İnsanın bir anlık heves ile yaptığı bir uğraş üzerinde ağırlığını taşıdığı bir yüktür umut bana kalırsa, gereksiz. Gerçeklikle yüzleşmek benim için daha tutarlı.

Hayal:

Umuttan daha beterdir, eleştirilere maruz kalırsınız. Hayatınızda güvendiğiniz biri yoksa paylaşmamanız en azından benim tecrübelerime göre daha uygun durumda.

Cinsellik:

Allah aşkına bu nasıl bir seçenektir ya? Direk geçiyorum...

Sevgi:

Sanırım yazarken en fazla güldüğüm konulardan biri olacak. İnsanın platonik olarak bağlılığı, başka bir insanın size platonik olarak bağlılığı ve bunu hem sizin hem de sizin bağlandığınız kişinin fark etmeme durumu sanırım en acı verici olaylardan biri olsa gerek. Aşk vs için konularda sanırım durum böyle, bu hissi hiç yaşamadığımdan dolayı pek bilemiyorum. Sevgi seçeneği pek açılmadığı için rahat konuşamam. Sevgi bağlılık demek ise, pek ciddiye alınacak bir hali yok. Genelde gülüyorum aşk vs gibi konulara. Kafamda uçuşan rüzgar gülleri vs. Baygınlık geçirmeme neden oluyor ne yazık ki. Bilemiyorum, pek eleştirmek de istemiyorum. Yarın 2,3 gün sonra başıma gelir (ki hiç sanmıyorum), dımdızlak kalırım falan, uğraşılmaz yani, yorumsuz olarak addedebilirsiniz o yüzden bu seçeneği. Diğer Aile içi sevgi konularına falan gelirsek o konu için pek olumlu değilim ne yazık ki. Kendimi kınamadığım bir an bile yok. Ailemin gösterdiği sevgi yanında benim onlara karşı gösterdiklerim (en azından şu ana kadar) karşılaştırmaya alınacak nitelikte bile değil, insanlara karşı sevgim genelde bağlılık göstermez. Birisi beni sildiği anda, güle güle der geçerim ancak sanırım bağlılık göstereceği tek bir konu olursa o konu ailem olur, hayatımda bağlılık göstereceğim tek toplum. Ki bunun olması da normal zaten (Aile her zaman başkadır netice itibari ile).

Klişe ve güya kendini bilmiş sözlerimle bu kadar konuştuğum yeter.

"Neden Yaşarsınız?"

Bilemiyorum maalesef. İnsanlarda bu sapık ruh hali olduğu sürece bir bakmışsınız umutla, bir bakmışsınız hayalle, bir bakmışsınız cinsellikle, bir bakmışsınız sevgi ile yaşarlar. Tuhaf varlıklar olduğumuz müddetçe bu durum devam eder, o yüzden yorumlamak istemiyorum ki buraya kadar okuduysanız büyük bir ihtimalle karamsar ruh halim yüzünden baygınlık geçirmişsinizdir.

Şimdi bir düz adam cevabı okuyacaksınız.

19 yıl boyunca yatarak yaşadım. Ama dün arkadaşların gazına gelip üstten 4 tane ders aldım. Hem 1. hem de 2. öğretim sayılırım artık.

Umarsızlık* ile yaşarım. Kıçım, koltuktan kalkmasın diye yaşarım. Hayattan, tabiri caizse hiçbir beklentim yoktur. Mars'a gitmeyi isterim, bir de ölmemeyi. Mümkünse yorucu olmadan.

*Hentai de olur.

O değil de kimse sevişmek için yaşamıyor anlaşılan. Herkes umut diyor. Sevişme umudu olsa gerek.

Bari ben cinselliğe oy vereyim de yetim kalmasın.

Bu başliğa çok önceden cevap yazmiştim ama şu an postlarin arasinda aklima en yatan bu oldu yeniden oy verdim

Bu başliğa çok önceden cevap yazmiştim ama şu an postlarin arasinda aklima en yatan bu oldu yeniden oy verdim

O mantık da iyi hoş, doğrudur. Kendi hayal alemimizde saçma sapan isteklerden sonra "Ben Kimim? Evren Neden Yaratılmıştır?" gibi ergenlik çağındaki sorulardan sonra cinsel istek için yaşamak hayatı sallamadğın anlamına gelir ki o anda hayat gerçekliğini küt diye yapıştırır ki bu da ayrı bir etken.

İllaki insanların yaşama sebeleri vardır ama bence çoğu insan sırf alışkanlıktan yaşıyor. İşin ucunda koca bir hiçlik olduğu için hiçbir şey için kasmadan sadece zevk alınan şeyleri yaparak yaşamak en mantıklısı