Nietzsche Ağladığında

Hikayemiz 19. yüzyılın Viyana şehrinde geçer. Viyana'da ki kahramanlarımız Breuer ve yakın dostu Freud'dur. Breuer Viyana'nın en başarlı doktorlarından, Freud ise Breuer'in yakın dostlarından biridir.

Lou Salome ise güçlü, bağımsız bir kadın. Tüm erkeklerin başını döndürebilecek güzellikte. Evliliğe inanmıyor. Kırbacı var.

Breuer bir gün bir kafede otururken yanına Lou Salome isimli bir hatun gelir. Ondan yardım ister. Breuer'e "Avrupa'nın kültürel geleceği tehlikede, Nietzsche ümitsiz durumda, ona yardım edin." der. Breuer hatundan o kadar etkilenmiştir ki onu tekrar görebilmek umudu ile kabul eder.

Nietzsche henüz iki adet kitap yazmış, neredeyse kimse tarafından tanınmayan, ihanete uğramış, sürekli acı ve ağrı çeken, Tanrı'yı öldürmüş bir filozof. Ümitsiz. "Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır." diyor.

Lou Salome Viyana'nın ünlü doktorundan "Nietzsche'nin ümitsizliğini" tedavi etmesini istemiştir. O dönemin imkanları ile neredeyse imkansız bir şey kabul etmiştir Breuer.

Doktor hastası ile tanışır ve varoluş, kader, inanç, hakikat, huzur, mutluluk, acı, özgürlük, irade ve daha bir çok konunun ele alındığı, insanı ve insan ruhunu inceleyen bir macera başlar.

Kendi görüşüm;

Okuduğum en iyi kitaplardan biri olduğunu söylesem abartmam. Kendinizle ve hayatla yüz yüze gelmekten çekinmiyorsanız kesinlikle okumanızı tavsiye ederim. İnandıklarınızı sorgulamayı, geçmişinizi, yaptıklarınız, yaşadığınız anı, kendi içinizdeki güzellik ve "karanlık tarafı", varoluşun sebebini yargılayacak, "Lan yoksa?!" diye ara ara düşüneceksiniz.

Ayrıca "bak Freud da var kesin atraksiyonlu bir şeydir, du' bakalım" diye başlamayın, Freud burada gayet tıbbı çözmeye çalışan bir öğrenci. Öyle fantezi ögesi yok. Sonra kitap birince "ama Freud?" demeyin : D

Nietzsche düşüncelerini okumak istediğim filozoflardan biri. O yüzden bu kitabın ismini aklıma kazıyorum; sırası geldiğinde okumak için iyi bir seçim olacağa benziyor.

Tam da kitaba başlamışken rastgeldim başlığa. Daha yüze yeni gelmiş bulunuyorum, ne zamandır okumak istediğim bir kitaptı. Yakında biter sanırım. Şimdilik diyebilirim ki okuması çok zevk veriyor ve insanı düşünmeye itiyor. Benim kadar ertelemeyin yakın zamanda başlayın derim.

Nietzsche her zaman etkilemiştir beni bu kitabı okumadım ama bi ara okumak isterim.

bu arada bu kitabın aynı isimde birfilmi de var. isteyenler bir ara baksın. ben filmi de izlemedim gerçi, ama bi arkadaş hem kitabı okudu hem de filmi izledi. kitap çok daha iyiymiş

bu kitap Nietzsche nin düşüncelerini anlatmıyor. onu kendince nasıl gördüğünü anlatan bir yazar tarafından kendi düşüncesinde ki Nietzsche anlatılıyor ama güzel bir kitap çok uzun zaman önce okumuştum güzeldi

...

Irvin Yalom'un "Varoluşçu Psikoterapi" kitabını okumuştum o da bir hayli güzeldi. Bunu da okumak istedim, yorumlara da bakılırsa okunmaya değer görünüyor.

"Ümit kötülüklerin en kötüsüdür, çünkü işkenceyi uzatır." Ayrıca bu sözü sevdim.

bir hikayedeki karakterin ağızından çıkan kelimeler ve cümleler haricinde kendi içinden geçirdiği düşünceleri bolca görmek çok daha keyif verdi bana.. yani sanki şey gibiydi, hani anlatılıyor ya... bir ressam, tabloya kendini resim yaparken resmediyor.. sonra baktı biraz daha derinlere inmek gerek, bu sefer bir tabloda kendini çizen ressamın resmini çizen ressamın resmini çiziyor.. baktı bu da olmadı, gittikçe bu şekilde derinleşiyor... işte hikayede bolca böyle anlar var, ben fena haz aldım açıkcası hikayedeki böyle anlarda...

Kahramanımızda tabiki Nietzsche değil, Doktor Breuerın kendisi.. Bir hastayı tedavi etmek isterken aslında hastanın tedavi eden kişinin kendisi olduğu da bir başka ayrı güzellik ve farklılık...

Yalnız bir şeyi belirtmek isterim bu kitabın Nietzsche ile kitap adından başka hiçbir ilgisi yoktur.

Gerçekten harika bir kitap. Kesinlikle bir solukta okunmamalı bence. Sindire sindire, bazı şeylerin farkına vararak okunmalı. Tavsiye ederim.