Mary and Max

Konu:

Hazır çay şirketinde çay poşetlerine ipliklerini geçirmekle yükümlü babası ve gittiği her alışverişte “ödünç alma” işine girişen annesi ile mutsuz ve sorularla dolu bir çocukluk geçiren Avustralyalı Mary, sekiz yaşındadır. Bebeklerin Amerika’da nereden geldiğine dair sorusuna cevap bulmak için rehberden rast gele bir numara seçip, sorusunu içeren bir mektup ve kirazlı-çikolata hediyesini numaranın sahibine gönderir.

Bu sorunun ve kirazlı-çikolatanın ulaştığı kişi; 44 yaşında, kilodan muzdarip bir asperger* ( Kendi kısaltması ile “Aspi” ) hastası olan Max'tır. Hayatında beklenmedik değişimlere hiçte alışık olmayan Max, önce uzun bir telaşa kapılır. Bir kaç çikolatalı sandiviç ve 16 saat boş boş oturduktan sonra, daktilonun karşısına geçip, kendisinin bile pek emin olmadığı bir cevap yazmaya başlar.

Dünyanın farklı yerlerinde, farklı sebepler ilen “hayat”la debelenen insan; 20 yıl boyunca, kimi zaman neşeli kimi zaman da kırıcı giden, yer yer sekteye uğrayan ama samimi olmaktan vazgeçmeyen bir mektup arkadaşlığı yaşayacaktır…

Yorum:

Hayatın içinde bulunup, ister kendi yarattıklarından isterse direk çevrelerinden kaynaklanan sorunlar ile başa çıkmaya çalışan iki insanın öyküsünü; olabildiğince samimi ve sansürsüz ( nasıl desem bilemiyorum, abartı var ama gene de evet böyle diyebileceğiniz bir hayat ve insanları tasvir etmeye çalışarak) vermeye çalışan, melankoli sularında yüzüp sizi melankoliye sevk etmeyerek gene kendi samimiyetini belli eden, kara-mizah yüklü bir stop motion filmi var.

çok güzel bir animasyondu

"Yeni bir şey öğrenmekten" değilde, hastalığı sebebiylen, karşısına çıkan ani sorunlara hemen cevap bulamadığı için krizlere giriyor. Hayat, Max için ne tutarlı ne de basit. Kaçtığı şey karşısına gelince olan oluyor haliyle.