A Scene At The Sea

Kesinlikle hayatımda izlediğim en iyi film! Kurosawa'dan sonra en çok tanınan Japon yönetmen Takashi Kitano'nun bu filminde iki sağır-dilsiz gencin aşkını anlatan filmde sözler yok, ancak daha fazlası var.

Filmin konusu ise kısaca şöyle: Fakir ve doğuştan sağır-dilsiz olan Shigeru, yarı zamanlı olarak çöp toplama işinde çalışmaktadır. Kız arkadaşı Takako kendisi gibi sağır-dilsizdir. Bir gün Shigeru, her gün geçtiği yol üzerindeki bir çöp yığını içinde kırık bir sörf tahtası bulur. Bu, onun sörf dünyasıyla ilk tanışması olur. İlk zamanlar bütün gününü odasına kapanıp bu çöpten farksız sörf tahtasını çaresizce eline geçirebildiği herşeyle tamir etmeye sonra da bununla sahile gidip sörf yapmaya çalışır. Shigeru ilk denemelerinde dalgayı yakalayamaz. Yöre sakinleri çöpten topladığı malzemelerle ilk kez sörf yapmaya çalışan Shigeru'yla dalga geçerlerken Takako da onları izler. Çevrelerindeki insanlara aldırış etmeyen Shigeru ile Takako her gün sahile gitmeyi sürdürür. Kısa zaman sonra sörf yapmak Shigeru'nun gün be gün yaptığı tek şey haline gelir. Tüm parasıyla yeni bir sörf tahtası alıp bununla sörf yapmaya çalışır. Shigeru'nun kararlılığından etkilenen bir sörf dükkanı sahibibir süre sonra Shigeru'ya bir sörf giysisi ile bir yarışmaya katılım formu verir. Takako zor antrenmanları sırasında Shigeru'yu yüreklendirir. Zaman geçtikçe Shigeru'nun sörfe olan tutkusunun, Takako haricindeki herşeye yönelik bir "vazgeçme" halinin ters yansıması olduğunu anlarız.

Sağır-dilsiz bir genç olan Shigeru ile kız arkadaşı Takako'nun başlarından geçenleri anlatan film, özellikle yoğun olarak kullanılan mavinin tonları ve kontrast renklerle şiir gibi bir anlatım sunuyor izleyenlere. Seyirci üzerinde huzur, dinginlik bırakan film, iki baş kahramanının sağır ve dilsiz oluşu sayesinde, sessizlik içinde geçse de sağır dilsiz gencin sörf deniz sevgisi ve kız arkadaşıyla kurduğu iki kişilik küçük dünya, kelimelere gerek kalmayacak şekilde başarılı anlatılmış. Kitano'nun diyalog kullanmaktan kaçındığı ve oyuncuların ifadeleriyle anlatımı güçlendirdiği film, sıradışı atmosferi ve konusuyla dikkat çekici bir yapım.

2000 yılında İstanbul Film Festivali'nde gösterilmiş olan, ancak 90'lar sonrası Japon Sineması'na damgasını vuran ünlü yönetmen Kitano'nun popüler olmayan ilk filmlerinden biri olduğu için yeterli seyirciye ulaşamayan A Scene At The Sea, yönetmenin en başarılı yapımları arasında gösteriliyor. Filmde, konuşma ve sözel ifadenin yerine geçirilen bakışlar ve vücut dili, hayallerin de kelimeler kadar güçlü olabileceğini hatırlatıyor izleyenlere.

Filmin başrollerinden birini paylaşan sağır rolündeki genç kızın, erkek arkadaşını desteklerken, tümüyle sessizliğin derinliklerinde gelişen ve kendine özgü bir şekilde dışa vurmaya çalıştığı aşkı ise filmin asıl eksenini oluşturuyor. Sözün yerini görüntünün gücüne bıraktığı bu sessiz ve duygusal Kitano öyküsü, masum ve marjinal varoluşu sayesinde gençliğe ve tutkularına sıcak ve melankolik bir yaklaşım sergiliyor ki bu film, sinemada görüntünün ne denli etkili olabildiğinin en iyi bir kanıtıdır. Film boyunca izleyicilerin oyuncuların suskunluğu ile başbaşa bırakılması, filmin özellikle finaline güç katmıştır. Takeshi Kitano'nun doğuştan kaybetmeye mahkûm edilenleri ele aldığı bu filmi, aynı zamanda besteci Joe Hisaishi ile işbirliğinin başlangıcıdır.

Filmin bitimi akabinde sözün bittiği yeri en iyi anlatan şey olan, Joe Hisaishi'nin "Silent Love" parçası ile yazıya veda edelim:

muhteşem bir tanıtım daha okudum akuma ...

Bu tanıtımdan sonra izlemeyi istememek mümkün değil..İndiriyorum.Ellerine sağlık.

Takeshi Kitano dendiği zaman akan sular durur. Kurosawa Akira'dan sonra en büyük Japon yönetmendir benim gözümde. Bu filmini izlememiştim fakat, kapanışta çalan müziği dinlemek için sonunu kısaca görmüş oldum. Sorun değil, imkanım olduğunda indirip izleyeceğim.