En Son İzlediğiniz Uzak Doğu Dizi/Film

Final Fantasy XIV: Dad of Light
Final Fantasy hayranı olduğum için, Squarenix ve Netflix işbirliği ile yapıldığı için, ayrıca gerçek bir hayat hikayesinden hareketle hazırlandığından ötürü bu diziden beklentilerim büyüktü ama bildiğin advertorial olmuş. Sıkıla sıkıla izledim.

2 gün önce ilk Akira Kurosawa filmim Rashomon'u izledim.

4 gün önce de Tokyo Monogatari'yi.

2'si de uzun zamandır aklımda olan ve ertelediğim filmlerdi. İzlemeye başlarken biraz heyecanlandım açıkçası. Çünkü bazen beklentilerimin olduğu başyapıt derecesinde bir seriyi izlerken her sahneye her detaya özellikle dikkat etmeye çalışıyorum (gerçi son zamanlarda bunu epey aştım) hatta birkaç hafta önce Gundam 00'a başlamaya yeltendim ama çizimler çok iyiydi (ama asıl mesela Gundam olması) dedim ''Gallardo böyle animeler her zaman denk gelmez (Fate Zero mesela) tadını çıkarmaya bak'' o yüzden böyle bütün sahneleri sindirmek istiyordum ama çok detay vardı benim de gözüm yemedi erteledim. En iyisi sakin rahat kafa açık zihin. Bu filmleri de böyle izledim. Ve bir de, iki filmi de sabah 04:00-06:00 civarı izlediğimden (malum gece-sabaha karşı izlemek çok daha tesirli) çok zevkli geçti. Bir kez daha dünyada keşfedilecek çok güzellikler olduğunu fark ettim. Bakalım şimdi 7 Samuray'ı indirdim tam 5 GB uygun bir zamanda onu izlemeyi düşünüyorum.

Filmlerde fazla detaya girmeyeceğim ama favorilerime 2 yeni oyuncu daha eklendi. Toshiro Mifune ve Setsuko Hara (zaten önceden de potansiyel favorimdiler) Onları da ilk izleyişimdi. Toshiro baskın, erkeksi, başına buyruk rolünün hakkını en güzel biçimde verdi. Muhtemelen gerçek kişiliği de aşağı yukarı böyle. Setsuko Hara alışılmadık derecede iyi kadın profilindeydi hani samimiydi ama fazla iyi olması gerçekçiliğini ister istemez sorgulattı ta ki filmin sonlarına doğru yaptığı bazı itiraflara kadar. O zaman dedim tamamdır şimdi gerçekçilik şüphelerimden gönül rahatlığıyla arınabilirim.

Aslında bu iki film (kendileri hakkında) yazdıklarımdan çok daha fazlasını hak ediyorlar ama şimdi daha fazlasını yazmak içimden gelmedi biraz zaman lazım sindirmek için.

Time Renegades

Ne zamandır sağlam bir Kore filmine denk gelmemiştim, ilaç gibi gelen bir film oldu bu güzel yapım. Bu içerikte olan yapımları da beceremedikleri gibi bir gerçek var ortada elbette ama bu kez hakkından güzelce gelebilmişler. Zaman yolculuğu türündeki yapımlarda bir finali bağlama veya zamanlar arası geçiş sorunu yaşadıklarını inkar edemeyeceğim bu noktada. Geçişlerde ve bağlamada mutlaka basite kaçıp büyük, yani göze batacak hatalar yapıyorlardı ama bu filmi kim işleyip dokuduysa ellerine sağlık çünkü ciddi anlamda başarılı bir film olmuş. Kadrosu da tam bir ziyafet tadında. <3

1983 (Ji Hwan) ve 2015 (Geon Woo) yıllarında yaşayan iki erkeğimizin başlarına gelen bir olay sonucu iletişim kurabildiği bir temadan dönüyor film. Günümüzdeki erkeğimiz, yani Geon Woo as kadınımızın başına gelen bir olayı gördükten sonra geçmişteki erkeğimizle iletişimi sürdürür çünkü rüyalarında gördüğü kadın geçmişteki asımızın, yani Ji Hwan'ın nişanlısıdır ve ikili bu olayı çözmeye, Ji Hwan'ın sevdiği kadını kurtarmaya çalışırlar. Aslında üçlümüz demeliyim çünkü günümüzdeki erkeğimiz, yani detektifimiz günümüzde karşılaştığı kadını (So Eun) rüyalarındaki kişi sanar başta ama aslında değildir, hal böyle olunca günümüzdeki as kadınımız So Eun da olaylara dahil olur ve detektifimizle birlikte işe koyulur.

Film bir polisiye olaydan dönmekte aslında ama geçmiş ve geleceği harmanladığı için basit bir detektiflik öyküsünden öteye geçiyor haliyle. Geçmiş ve geleceğin çok güzel harmanlandığ, sahneler arası geçişlerin de fazlasıyla güzel tasarlandığı bir filmdi. Bu güzelliklerle mest olurken oyuncu kadrosunun güzelliği filme daha da güzel bir tat bırakıyordu. Oyunculara aşina olmayanlarımız olabilir ama ben çoğunu en az 1-2 dramada izlediğim için listeyi görünce gözlerimde büyük  kalpler ortaya çıktı resmen ve filme gözüm kapalı girdim çünkü hem oyuncular hem de konusu çok hoşuma gitmişti. Benim kadar sever misiniz sevmez misiniz bilmem ama Uzak Doğu filmlerine ilgili ve Kore filmleri de izlemeyi sevenlerdenseniz mutlaka bir şans verin diyorum. Sevdiğim sahneyi de bırakıp kapanışı yapalım.

Gokusen'in tekrar ilk sezonunu açıp 1-2 bölüm izledim. Ne zaman açıp izlesem eğleniyorum

Drunken Angel (1948). Yine bir Akira Kurosawa filmi. Dans ederken iplemez tavırla sigara tüttüren (1. video 2:13) ve partnerini şaplak atarak döndüren (2. video 1:50) süper bir başrol barındırır.

Seven Samurai

Filmi izlemesek bile birçoğumuzun aşina olduğu bir isim diye düşünüyorum. Aslında ben de aşinaydım ki çok ünlü bir yapımdır. Ben bundan esinlenmiş olan başka yapımları izlemiştim daha önce. İlk olarak anime yapımı olan Samurai 7'i izlemiştim ama ona orjinalinden farklılık katmak amacıyla bilimkurgu özelliği eklenmişti ki bence bu da seriyi baltalayan şeylerden biriydi. Sonra Amerikan yapımı olan The Magnificent Seven isimli western türündeki filmi izledim, bu da Kurosawa'nın  filmden esinlenme olan bir yapımdı. Nihayet orjinali izlemek de geçenlerde nasip oldu. Film süresi baya uzun aslında ki böyle bir konuyu da ancak böyle bir süreçte işleyebilirlerdi. Bu nedenle ben de iki part halinde tamamlayabildim.

Konuya çoğumuz aşinayız, oyunculuklar için tedirgindim çünkü film baya eski ama oyunculuklar hayrete düşürecek güzellikteydi. Samurayların lideri konumundaki oyuncu aşırı karizma, aşırı yetenekli ve aşırı iyiydi. Ses tonu çoğu seiyuuya taş çıkartabilecek güzellikte ve çekicilikteydi. Filmin çoğu oyuncusu artık yaşamıyormuş ama kabul etmem lazım ki film konu olsun, oyunculuk olsun, aktörlerin çekicliliği olsun, her yönüyle bir cennetti. Oyuncuların geneli ciddi anlamda çekici isimlerdendi. Bunun yanında ilerleyişi de güzeldi, sadece finale geçişte biraz eksiklik hissi veriyor ama o kadarcık da olur. Finali ise çok güzeldi ki, ''Asıl yenilgi alan biz Samuray'larız.'' tarzında liderden gelen bu cümleyle sahneyi noktalayış böyle bir film için tasarlanabilecek olan en iyi kapanıştı bence. İzleyenler ya da sonucu bilenler bu cümlenin bile ne kadar çok şey anlattığını tahmin ediyordur, eminim. Neyse, daha fazla uzatmadan yorumu bitirme moduna geçeyim. Ölmeden önce mutlaka izlenmesi gereken filmler tarzında listeler yapılır ya hani, kesinlikle ilk sıralara konulması gerekenlerden biri. Hatta bir remake gelse daha da şugır olmaz mıydı? Olurdu, hem de öyle böyle değil, baya bir güzel olurdu. Umarım bir ara gelir. Amerikan yapımı olan filme bile remake gelmişken orjinaline niye gelmesin?  

Şimdi de filmi şenlendiren güzelliklerden birkaç resim~  

Samurai 7 (Anime Serisi)

Son olarak da The Magnificent Seven filminin afişini ekleyip yorumumu noktalayayım.  

Bu da Amerikan yapımı olan filmin remake versiyonun afişi; 

Doragon-zakura 

Kenji Sakuragi kariyerinde dibe vurmuş fakir bir avukat ve eski bir motorsiklet çetesinin üyesidir. Durumunu düzeltmek için elindeki tek şans ise borçlar ve yolsuzluk batağına saplanmış Ryuuzan Lisesi'nden beş öğrenciyi Japonya'nın en iyi üniversitesi Toudai'a sokabilmektir.Böylece okula yardım toplayabilecek ve kendi parasını da alabilecektir. Ancak şöyle bir sorun vardır ki Ryuuzan Lisesi diğer adıyla aptallar okuludur ve öğrencileri vasatın bile altındadır.Çevreleri tarafından sırf bu okula gittikleri için bile aşağılanan bu öğrencilerden beşi şimdi sırf bu üniversiteyi kazanabilmek için yıllarca uğraşıp dershane giden yaşıtlarıyla yarışmak zorundadır.

On bir bölümlük dizi ,beklentimi karşıladı.Manga kökenli dizimiz japon eğitim sisteminin öğrenciler üzerindeki etkisini anlatıyor , disiplinle çalışılırsa her zaman bir ümit vardır temesıyla eğlendirerek izleyicinin  kalbinde bir yer ediniyor.Puan olrakta 10 üzerinden 7.5 verelim.

-Tokusatsu GaGaGa

Aynı adlı Josei Manga uyarlaması'nda "bir insan neden Tokusasu sever/izler, neden Tokusatsu izlerken ona anlam yükler, Tokusatsu izleyen başka bir insan bulup sohbet edebilip arkadaş olabilmek ne demektir, 30+ yaşta kalbi alt kültürle atan biri ebeveyn terörüne karşı ayakta kalır mi?" sorularına cevap aranıyor. Pekçok Tokusatsu dizisiyle kıyaslanamayacak kadar zayıf efektleri ve düşük bir bütçesi var ama şahsen içerisinde Rena Takeda'yı görmek yada Tomokazu Seki ve Kenichi Suzumura'yı duyabilmek benim adıma güzel sürprizlerdi.