Ping Pong The Animation

Kong'un bu kadar kolay yenilmesini hiç beklemiyordum. Bu denli şaşırttığı için gelişmeleri seri adına olumlu gördüm tabii, ne kadar karakter için üzülmüş olsam da. Yenilgisinin açıklamasını yaparsam %30 civarında psikolojik. Oyun esnasında sürekli ping pong topumu kendisini evine götürecek uçak gibi görmesi ve her vuruşunu bu endişe ile yapması taşınamayacak bir seviyeye yükseliyor, özellikle rakibinden gelen baskı arttıkça. Böyle hızlı tempoda oynanmaya çalışılan ve mikro hareketler üzerine süren bir sporda -gerçi ne olduğu fark etmez- rahat hareket edemez ise insan, işler biraz zora girince tüm sistemi -beyin, kas, sinir, motivasyon- tekler ve yenilgi kaçınılmaz olur. Olan buydu biraz, Kong'un gözlerinden bize topu sürekli uçak olarak gördüğünün ve annesini, ülkesini düşündüğünün gösterilmesi bu açıdan daha anlamlı oluyor. Kendisini olan güveni iyice kaybetmişti zaten, hedeflerinin küçülmesinden belliydi bu da.

Kaybettiği zamanki uçar, anne, çikolata, madalya sahnelerinin akışı ve havalı kabullenme pozu yine koydu be...

Peco ise artık kanatlandı, bakalım nereye kadar uçacak. Hikayenin başından beri vurguladığı çılgın robot ve kahraman mevzusunu düşününce ışığı görecek gibi geliyor bana, lakin Butterfly Jo hikayesi de boşuna verilmedi...

Kazama'da aslında Kong ile farklı nedenleri olsa bile benzer korkular yaşıyor, onun sonu daha da kötü olabilir veya daya iyi, göreceğiz.

Smile, sevilesi biri bu ya, ha bire gülen adamlardan kat ve kat daha samimi ve anlaşılır. Bi'de "Niye hiç gülmüyorsun Smile?" diyene cevaben "Peki sen niye pişmiş kelle gibi durmadan sırıtıyorsun?" cevabını verse ne güzel olacak.

Bölümden bazı notlar:

Peco ve fotoğrafını çektiği Ping Pong Kızı

Kazama ve banyo ve kız ve düşünen adam

Ya neresinden tutup çekeyim bilmiyorum o kadar dolu bir bölümdü ki. Benim gözümde şu ana kadar gelmiş en dolu bölümdü, her karakterin zaman içerisindeki gelişimleri ve son halini gördük. Geçmişten bir sürü flashback, bir sürü itiraf neler neler.

Bizim dağ bayir giden adamin bi tv'ye çikmadiği kaldi onu da halletmiş oldu Heralde stada gelecek.

Kong koçluğa devam edecek galiba bu saatten sonra, pişman olmamasi güzel.

Sakuma'nin saçlar nolmuş öyle ya Kiz arkadaşi da çok sinir bozucu, nefret ederim öyle yavaş konuşan insanlardan. Kiyafeti tatliydi ama, hemen manita yapmiş Maaaaa-kuuuuuun~

Ha "sen burada bekle, ben biraz ağlayacağim" dediği sahne çok koydu ama. İhanete uğramak gibi gerçekten. Kazama'nin çift cevap vermesi de gözlerden kaçmadi.

Maçlari hizlica geçmek için panelleri kaydirmişlar, hoşuma gitti. Ve sonunda Smile - Peco ilişkisini de gördük. Belliydi zaten Smile'in mümkün olan her zamanda "Hero muhabbetini biliyo musun" diye sormasi ve üzülmesi gibi şeylerden. Ama dokunmadi değil, gözlerim doldu Peco flashback'i anlatip ayağa kalktiğinda. Hepimiz aishteruze, Peco

Bu kadar iyi bölüm olamazdı, adamlar zaten toplu olan hikayeyi öyle böyle toparlamadılar, her karaktere tekrardan saygı duydum.

Bizim hayatın anlamını arayan abi, döndü dolaştı yine masa tenisine geldi.

Kong'un karakter gelişimi çok iyiydi, çok olgunlaştı ve koçluk da cuk oturdu valla ona.

Kazama ve Akuma arasında geçen muhabbet iyiydi, Kazama kendini sorguladı sanırım Akuma gittikten sonra, takım için mi, babası için mi, kendisi için mi oynuyor belli olacak bir sonraki maçta. Akuma ise halen pişmanlık dolu ama yeni sayfa açmış, manitası biraz sinir bozucu bir tip.

Smile ve Peco ise sonunda flashback sahneleriyle ön plandaydı bu bölüm. Peco'nun dizi problem çıkaracak, ama maç için kararlı ve Kazama'yı da yenecektir eminim ki. Eğer George R.R. Martin el atmadıysa seriye bir aksilik olmaz. Smile da masa tenisine başladığı zamanlar devamlı gülüyormuş ya. Peco'nun son sahneleri çok gazdı, hakkat cümleten aishiteruze Peco.

Bu bölümde maçlara kısa zaman verseler bile herşeyiyle yine mükemmeldi. Geçen bölüm Kong'a üzüldük ama o kendini geliştirdiği için başının çaresine bakabilecek. Dağa, denize giden adam bu sefer çöle gitmiş. Yakında uzayada çıkar. Sakuma ise her gelişinde ayrı bi gelişim. Adamın saçları davranışından belli ediyordu zaten. Aslında aklımada gelmişti "Saçı şöyle olsa" diye. En son sahnelerde Peco geçmişi yâd etti. Ama şu maçı duyurmaya gelen adamı bir türlü konuşturmadılar. Bi bakmışız Kazama ikisine birden meydan okuyor. Onu açıklama geldi belki. Kazama ayrıca kendisini sorgulasın artık. Gerçi ne zamandır düşüne düşüne bi hal oldu adama.

Bölüm biterken acayip gaza geldim, baktım kesmiyor tekrar izledim. Peco yerde oturmuş "Smile" diye bahsetmeye başlayınca, hem müzik hem anlatım hem sahne geçişleri hem diyaloglar çok iyiydi ya... Peco'nun kendisinin kahraman olduğu ilanının ardından maça doğru yürüyüşünün, bir süper kahramanın hedefine son sürat gitmesine benzetilen bir sahneyle sunulması da tastamam yaptı bölümü. Gelecek haftayı iple çekmiyorum, ama bölümü izleyebilecek olmak teselli olacak.

Kazama'nın babası ile ilgili geçmişi de epey depresif göründü, ve tuvaletten çıkamaması çok daha dramatik gelmeye başladı bana. (Ama tuvalet deyip geçmemeli, haber ajansı gibi, gerçekten doğru.) Sonraki bölümde Kazama'yı tam anlamıyla öğreneceğiz diye bekliyorum.

Sakuma epey şaşırttı beni, ilk önce saçı sonra kız arkadaşı olması... Yalnız iyi de bir erkek arkadaş olmuş, kızsa bile edebini bozmadı. Kazama'yı tuvalette bulması ve kız arkadaşından biraz müsaade istemesi -ağlamak için- bölümdeki en güzel hareketlerdendi.

Kong, kibri tamamen tüketti, kaybetmek ona çok büyük erdem kazandırdı, ama yine de baktıkça hüzünlüyüm hafif hafif...

Avare oğlan da göründü, meğer adamın şakası yokmuş gitmiş ötelere, şimdi ise kendini kaybettiği yerde aramaya geliyor, savulun

Bölüm çok ani bitti, keşke maçi bitirselerdi. Çat diye kesildi gibi geldi bana ama olsun.

İşin açiği neden ağladim hala anlamiyorum, bölümün son 5 dakikasi beni çok etkiledi. Kazama'nin eğlenmeye başlamasi, "kanatlarim daha fazla dayanamiyor, beni buraya tekrar getirecek misin?" demesi, Peco'yla yaptiklari o son konuşma ve hareketli müziğin başlayişi vesaire gerçekten olağanüstüydü ya. Arkada acikli müzik çalmasina veya birilerinin ölmesine gerek yok bu seride, son derece gerçekçi bir karakterin o sözlerini duymak bile çarpiyor adami.

Şu içten gülümseyen Kazama'yi görünce ben ağlamayayim da kimler ağlasin? Peco'nun da dediği gibi "You were cool, Dragon"

Kizimiz sonunda aşkini vesairesini arka plana atip Londra'ya gitti, Kazama kendine geldi fakat artik çok geç. Kuş uçtu bir kere sen uçmayi öğrensen kaç yazar. O uçak kalkti artik

Bu bölümde animasyonlar harika ötesiydi ya, daha ilk dakikadan Peco'nun yüzünün farkli duruşundan bir şeyler olacaği belliydi zaten. Adamlar resmen paralarini bu son 2 bölüme ayirmişlar. O akici animasyonlar, o uzun git gel ping-pong animasyonlari, o hizli koşular aman Allah'im müthişti ya. İnsanlarin aslinda ilk bölümlerde görmek istediği ama göremediği maç animasyonlari, son 2 bölümde gizleniyormuş meğer. Hele bir sahne vardi ki Kazama'nin topu raket etrafinda döndürüp durduğu, resmen "vayvayvayvayvay bak şuna sen allah allah" dedirtti bana yükses sesli.

Sonrasinda aşağiya doğru inen paneller, Kong'un gözlüklerini çikarip "Good match" demesi, Kazama'nin ekibinin bile hararetlenmesi, Obaba'nin bile bağirmasi gibi sahneler izleyiciyi de gaza getirdi.

Peco'nun hero moduna girişi de harikaydi, başta Smile'in mirildandiği şarki arkaplandaydi ve sonra bizim duptisli müziğe geçildi. Yapilan "uçma" göndermeleri, Kazama'nin geçmişi derken müthiş bir serüven gibiydi bu bölüm.

Smile'in Peco'dan ümidini kesmemiş olmasini görmek de güzel, sessizce Hero'nun boss'u öldürmesini bekliyor. Ondan sonra da sira bölüm sonu canavarina gelecek bakalim nasil bir maç olacak.

Çok güzeldi. Bölüm hakkında yazısıyla Umine iyi iş çıkarmış zaten, okuduktan sonra rahatladım, üzerine zorlayarak az bir şey yazabilirim.

Sonunda maçla dolu bolca hareketli sahne görmüş olmaktan ayrıca keyifliyim. Serideki bir eksikti bu. Animasyonda da canlı teknikler, farklı açılar yanında yine akıcı geçişlerle (renkliden renksize, psikolojik tasvirlerden yaşanan ana, geçmişten günümüze vs) çok tatlı bir seyir vardı.

Kazama noktasında gelişmeler de benim olabilitesinden endişelendiğim şeklinden farklı ve heyecanlı sonuçlandı. Sanırım Hero'nun gerçek gücü ping pong adına karşısındakine heyecan ve coşku aşılaması. Kazama kapandığı kutudan kanatlanıp çıkarken aslında içten içe inanmak istediği tarafından kurtarıldı. Hani yerde takla atıp azmış gülüşüyle maça koşusu "yürü be koçum" dedirtti bana. Bitirişi de Kong gibi havalıydı.

Artık bölüm sonu canavarını -benim adıma gizli kahramanı- ve her şeyin olabileceği bir bölüm kaldı geriye.

Smile ayni Kong'a benzemiş ya la

Ya harika ötesi bir bölümdü, maça o kadar hazirlandik ettik. Smile'in topa uçuşu zaten maçin ne kadar "fly/fun" temali geçtiğinin göstergesiydi. Maçin sonucu zaten önemli değildi, bölüm boyunca değerli karakterler bunu defalarca yüzümüze vurdu. O yüzden maçi izlememize pek de gerek kalmadi, daha ziyade 3 eski dostun konuşmasi daha samimiydi. Hele şu sahnede Obaba'yi incelemeden edemiyoruz elbette:

[bIMGX=600]http://puu.sh/9CLrL/55a24d1831.jpg[/bIMGX]

Opening'i koyduklari yer de çok anlamliydi, biz başindan beri bu ikisi birlikte başka bir ikiliye karşi oynayacak diye düşünürken aslinda birbirlerine karşi oynayacaklari maça çikiyorlarmiş. Hoş bunu zaten zamanla anlamiştik ama bu bölümde Opening'i şöyle bir daha izledim ve nedense farkli hissettirdi.

Kazama'nin yeni saçlari harika olmuş, Sakuma çoluk çocuğa karişmiş. Zaten aile adami olacak tip vardi onda ya, Ping Pong falan onluk şeyler değil Kong yine yoluna devam etmiş, sevindim. Wolg da bu şekilde mutlu etmişti beni zaten.

Smile'in tipi gördüm direk Kong sandim, diyorum bu adamin zeka küpüyle işi ne Kilo almiş kocaman olmuş kerata ya Maçin da sonunda kazanan yine Peco olmuş, Smile'in suratindaki gülümseme gözlerden kaçmiyor tabii. Kerata kiz arkadaş bile yapmiş, ulan Smile yapti biz yapamadik diyenleri duyar gibiyim

Bizim dağda bayirda gezen adam da sonunda itirafini yapti, gözyaşlarina boğuldu gülsem mi etkilensem mi bilemedim.

Sonuç olarak son sahnedeki Butterfly göndermesi çok hoşuma gitti. Hatta 2 tane kelebek vardi, o daha da hoştu. Ve nedense kelebeklerden bir tanesi sürekli engelli tabelasinin üzerinde uçuyordu.

[bIMGX=600]http://puu.sh/9CLZ7/0c2e8e47d5.jpg[/bIMGX]

Son bölüm maç ile geçer diye bir düşünceye kapılmışken Ping Pong bizim istediğiz hikayeyi değil, kendi hikayesini anlatmayı sürdürdü. Kimin kazanacağının ve kimin kaybedeceğinin bir önemi olmadığı bir boyuta geçti ve hararetlenen maçta bambaşka bir ateş yakıldı. Çocuk şarkısı eşliğinde çocuklar gibi neşe dolu maçlarını oynarlarken vermek istediği mesajı da verdi hikaye, alan da aldı. Tarifsiz bir keyifle izledim bu anları, çok güzel okundu. Gülmesini beklediğimiz Smile, gülen gözlerinden yaşları bile bıraktı.

Ve hayat devam ediyor...

Kong, yoluna devam etmekle beraber ulaşmak istediği yeri değiştirmiş. Süreç içerisinden karakter olarak çok gelişmişti zaten ve görüldüğü üzere kaçmak istediği yere yerleşmiş. Kurduğu güzel ilişkileri hatırlayınca sevinmemek mümkün değil buna.

Kazama, en bahtsız olanı oldu sanki, lakin sempatik bir adam. Özellikle "yada yo..." dediği anlarda. Hikaye ve karakterler hayatla böyle iç içe olunca "insan en istemediği gibi/şekilde olur" gibi sosyal deyimlere de sahip bulabiliyoruz, ne diyeyim

Sakuma tam gaz devam ediyor yaşamına

Peco da sevgisini sunmaya devam ediyor

Sevgili avaremiz de kaybettiği yerde aradığını buldu. Bölüm sonunda Peco'nun maçını izleyenler arasında gördüm, olmak istediği yerden artık emin olsa gerek.

Kanın tadı demir gibi. Son bölümün en çok sarf edilen cümlesi buydu. Hatta bölümün ismini bile böyle koymuşlar. Smile ile özdeşleşen bir cümle olmuş. Tam olarak anladığımı söyleyemem, sanırım parmağıma bir kesik atıp kanımın tadına bakmam gerek anlayabilmek için.

-İkisi de bizim takımdan, hangisini destekleyeceğiz?

-İkisini de destekleyeceksiniz. Her yapılan skorda tezahürat edeceksiniz.

-Kahve mi çay mı?

-Farketmez.

-Seç birini.

-Kahve o zaman. (Kong ve koçu arasında geçen ilginç bir diyalog)

Smile'ın Peco'un yaralı dizinin durumunu avantaj olarak kullanacağını söyleyip, sorulan ilginç soruya, ilginç bir cevap vermesi.

-Birisi bir kahramanın zayıf noktasına saldırırsa ne olur?

-Kahramanların zayıf noktaları olmaz.

Epik Let's go, partner! sahnesi ve hemen ardından giren açılış videosu.

Smile'ın Peco'nun dizini avantaj olarak kullanıp umduğu şeyin olmasıyla tekrar vurgulanan kanın tadının demir gibi olması.

Sonunda Smile'ın demirden zırhının parçalanıp, damarlarında akan kanı görebilmemiz, ve setin orada düşmesiyle Peco'nun kankası için endişelenerek Smile! diye bağırması (ki bana göre en güzel sahne buydu tüm seride), hemen ardından topa düştüğü gibi vurarak Smile'ın robotluğu bırakıp bambaşka bir Smile'a dönmesini sağlaması. Ardından gelen sahneler bu maçın en seyir zevki veren maç olduğunun göstergesiydi.

Smile'ın kanayan dizinden akan kanı tadıp tekrardan kanımın tadı demir gibi olduğunu söylemesi.

Obaba ile Kazama'nın babası arasında romantik birşeyler yaşanmış olabileceğine dair bir gönderme yapılması.

Bu kısmı direk olduğu gibi yazıyorum, horriblesubs versiyonundan. "I'll be damned--I like this sport. I left you and wandered the world but I was looking for you this whole time. I am sorry. Will you forgive me? Can we start all over? I swear I'll never let you go again!"

Sonuç kısmına geçildiğinde, gangster görünümlü ama sempatik bir Kazama.

Jo'nun evinde tencere arayışı, sonunda Smile davetlerine karşılık vermiş.

Kong'un sanırım Japon vatandaşlığına geçip hedefine farklı yollardan ulaşması, değişen ismiyle Tsujido Wenge.

Peco'nun abur cubur alışkanlığının tam gaz devam ediyor olması. İnsanları sevdiğini söylemesi.

Gezgin abinin Japon takımında kendine yer bulması.

Akuma'nın çoluk çocuğa karışması. Muhtemelen bir Game of Thrones göndermesi.

Kazama'nın elinden kaçırdığı ablanın ardından nerede hata yaptım acaba demesi.

Smile'ın göremediğimiz kız arkadaşı.

-Yaz geliyor, tekrardan buralar canlanacak. cümlesiyle gelen final. Acaba diyor insan. Acaba.