Avatar: The Legend of Korra

Biz en iyisi Korra'yı böyle hatırlayalım.

Şu müzik niye bu kadar içime işliyor, anlamış değilim.

''En dibe vurduğumuzda en büyük değişikliklere açık hale geliriz.''

Ang ayarı verdi, geliş o geliş, bir daha dönemedi Şu Avatar serisi sanki ertesi gün yeni bir düşman çıkacakmış gibi biten serilerden oldu. Öyle olunca insanın içinde bir boşluk oluyor. Doğrusu tamam bitti, dedirtecek seri de pek az.

Atacak çok video var da kalsın artık.

Sanırım izlediğim en ruhani ve en insani bir çizgi film olarak kalacak hep benim için. Japonlar hep farklı şeyler peşinde ama sanırım doğal olması benim için yeterli. Korra'nın buzun içinde sıkışıp karanlığa gömülmüşken avatar modunda gözlerinin parladığı sahne bir manga sahnesi olsaydı, dilden dile dolaşır, nesilden nesile geçer, babalar evlatlarına, onlar torunlarına anlatırdı. Sanırım en çok bu serinin hep doğrusunu bilen değil de, yanlış olabilmesine rağmen doğruyu bulmaya çalışan karakterler etrafında dönmesi. Diğer serilere bakınca olan tek şey genelde hep yenecek bir düşman.

Bir Japon olsam bunu niye biz yapamadık diye kafamı taşlara vururdum Bumi'nin uluyarak geldiği sahne bombaydı, Lin Beifong'la beraber en sevdiğim karakterdi. Neyse anlatacak çok şey var, artık gerisini içimde yaşayacağım.

Oh be sonunda Lin'ci birini daha buldum