İnsanların Bakış Açıları

Bu konu sanki açılmazsa olmaz gibi bir hisse girdim ve konuyu açmaya karar verdim.

İnsanların bizim gibi sıkça yada seyrek olarak Anime izleyen, Manga/LN/VN okuyan kesime, sürekli tuhaf bir yönde bakıldığı hissine kapıldığımız inkar edilemez. Elbette istisnalar yok değil, anlayışlı, olaya farklı açılardan bakabilen kişiler her zaman olduğu gibi bulunuyor ancak çoğunluk itibari ile tuhaf karşılanmamız içimde her zaman bir ukte olarak kalacak, maalesef durum böyle. Ülkemizde bu durum kendini göstermeden edemiyor zaten, diğer ülkelere nazaran farkımız yine açıkça belli oluyor. Bu durum sizi rahatsız etmeye devam ediyor mu? Yoksa "Alıştım artık, pek önemsemiyorum" gibi bir tutum mu sergiliyorsunuz?

Şahsen son zamanlarda ruhsuzlaştığımı hissedebiliyorum, insanların görüşlerini önemsemeyeli uzun zaman oluyor, en başından beri önemsediğim pek söylenemez zaten.

Bu yadırgamanın sadece bizim ülkemize ait olduğunu sanmıyorum ben.

Herhangi bir ortamda, bu tarz bir yadırgamayla karşılaştığımda. "Tabi ki de bu sektörün kendi içerisinde bir kültürü var ama eğer, film veya dizi izlemeyi seviyorsan ya da kitap okumayı, illa okumaktan veya izlemekten zevk alacağın seriler vardır merak etme." Tarzında oluyor cevabım. Genelde yeni tanıştığım insanlar bu hobimi farkettiklerinde yaşanıyor bu olay. Ama çok kanımın ısındığı, arkadaşlığımı sürdürmek veya ileriye taşımak istediğim biri değilse hiç umurumda olmuyor ne düşündükleri.

Artık bazı yorumlarla çıldırma aşamasına gelmiş bulunuyorum. Normalde sinirli bir insan olduğum kafi gelmiyor, bir de yüzsüz yüzsüz "Bana dokumayan yılan bin yaşasın ama eleştirmeden de geçemem" tutumlarının beni çıldırttığı gerçeği ayrı bir nokta, ancak söylediğim gibi, artık önemseyecek halde falan değilim.

Kuzenlerim çok dalga geçiyor Hiç umursamadım halende Zerre umurumda değiller. Ben aldığım keyfe bakıyorum.

Ben de umursamayanlardanim, "sen nasil dizi izliyorsun ya, ha işte ben de bunlari izliyorum" diyorum. VN'leri açiklamak daha zevkli oluyor, işte "eskiden hani bazi hikaye kitaplari vardi, şuraya gitmek istersen sayfa 50'ye geç falan derdi ha işte bu da öyle bir şey" diyorum. İngilizce konusunda kendine güvenenler de benden kisa bir şeyler istiyorlar. Okulda birlikte severek Saya no Uta okuduğum bir arkadaşim vardi. Mangayi göremiyorlar zaten "o ne öyle ya" diyorlar, ona da "çizgi roman bilmez misiniz siz eskiden satarlardi, ha bu da öyle" diyorum geçiştiriyorum.

Yani burada olay ters cevap vermeden, ne olduğunu örnekleyerek anlatmaya çalişmak. Bunu da işte herkes tarafindan bilinen şeylerle benzetme yaparak anlatinca kafalarina daha çok yatiyor. Anime kismini kabullenmek biraz zor oluyor genelde, yediremiyorlar çizgi film izlemeyi. Gerisiyle barişik benim arkadaşlar

Ha bi keresinde Touhou'nun bir oyununu Lunatic'te tam bitirmek üzereyken bir kiz arkadaşim "Ya ne zaman büyüyeceksin yaa ehehe" diye gelip ölmeme sebep olmuştu oyunda. Kizla 4 senedir konuşmuyordum, geçen feyste eklemiş dayanamadim kabul ettim. Dalga geçin de yerini bilin ya, oyun oynuyoruz şurada

Ha, bir de şu var. Böyle tiplerin bir diğer beni rahatsız eden davranış şekli de o kadar eleştirmelerine rağmen izledikten sonra bizim hayran kaldığımız şekilden daha fazla hayran kalmaları. Ön yargı ile yaklaşmaları benim sinirimi bozan nokta aslında.

Babam bile ara sıra odama geldiğinde, "Çizgi film mi izliyorsun, yine mi?" tepkileri verir. Tabi artık alıştılar, neredeyse sıfıra inen yorumlar/eleştirel bakış açıları artık rahatlığa ermemi sağladı -ki her seferinde *ne desem bilemedim ifadesi bıkkınlık getirmişti -neredeyse-.

Arkadaşlarım gibi diğer yakın çevrem ise parçalara ayrılıyor yani bilen biliyor ve onlarda umursamıyor çünkü benim nasıl biri olduğumu bildiklerinden, yadırgamıyorlar. "Yapar mı, evet yapar, doğaldır, hiç şaşırmadım..." ifadeleri çok sık duyduğum cümlelerdir.

Dolayısıyla, ciddi bir tepki vermemi gerektirecek bir durum hiç olmadı. Bu da karakterimle alâkalı bir durum. Ve aklıma şimdi geldi, bir ara, bir kaç günlük bir Japon etkinliğine katılmıştım orada, bir arkadaşla konuşurken bir an animeyle alakalı bir durum ağzımdan kaçtı ve anime izlediğini hatta bunun üzerine yorumlar yapmaya başladığını görünce baya sevinmiştim. O gün, ciddi anlamda şaşırmıştım ve çok ilginç bir durumdaydım. Sevinç, gözyaşı, şaşkınlık, umut ve inanç her şey birbirine girmişti. Ah be ne günlerdi.

Kısacası, insanların tepkisini alabileceğim -ailem dışında- bir durum daha olmadı. Belki bir gün, çocuk musun hâlâ çizgi film izliyorsun diye tepkiyle karşılaşabilirim. Ve o gün, ne desem diye düşünmeden *sanane .... diye cevap verebilirim. O günü bekliyorum.

ailem disindakilere direk "sanane len" diyorum ailemden tepki geldigi zamanda "ickim kumarim yok tek eglencem bu" diyorum ve susuyorlardi artik cok nadir de olsa arada sirada beraber izledigimiz animeler bile oluyor (bundan buyuk mutluluk yoktur).. arkadaslara gelince ki tum arkadaslarim evli cocuklu koca koca adamlar beni benimsemis durumdalar ve arada sirada "serkan bizim cocuklara onerecegin cizgi film varmi" vs. gibi takilmalar oluyor bunlarda komik ve eglenceli anlar doguruyor.. kisacasi oyle beni deli edecek bir tepkiyle yada olayla karsilasmadim...

birde ben eglendikten sonra kim ne tepki verirse versin umrumda olmaz acikcasi onemli olan iyi vakit gecirip gecirmemem..

bi arkadaşıma clannad ın sonunda ağladığımdan bahsetmiştim (çok fena ağlamıştım..) oda '' sen hiç film izleme git saçma sapan şeylere ağla'' demişti. bende bacaklarına çimento döküp köprüden aşşağı attım sorun böylece çözüldü.. kim demişti barışçıl çözümler en iyisidir diye ?!

bi arkadaşıma clannad ın sonunda ağladığımdan bahsetmiştim (çok fena ağlamıştım..) oda '' sen hiç film izleme git saçma sapan şeylere ağla'' demişti. bende bacaklarına çimento döküp köprüden aşşağı attım sorun böylece çözüldü.. kim demişti barışçıl çözümler en iyisidir diye ?!

İnternetle yeni yeni tanışıyorum ve anime olayına yeni yeni girmişim, her zamanki gibi 10 sene öncesi. Bible Black'i merak edip indirdik ve bir arkadaş duymuş konuşurken, ya sende böyle bir şey varmış atsana dvdye biz de izleyelim dedi, iyi lan dedim. Sonra gittim attım, kendim baştan sona izleyemedim orası ayrı da, baktım dvdnin yarısı boş kalacak, dedim böyle olmaz, kafamı iki yana eğip boynumu kütlettim ya da kıtlattım, sonra hadi bakalım nelerimiz varmış dedim. Elfen Lied, ilk bölüm, anlatmama gerek yoktur, şahane bir vahşet vardır ilk bölümde, sonra sanırım Hellsing tv serisinin yine ilk bölümü, kanlı falan, elimde pek yoktu aslında atabileceğim bu tarz animelerden, ama son darbeyi Samurai Champloo 23. bölüm ile yaptım, hani şu beyzbol oynadıkları bölüm. Başka ne attım hatırlamıyorum, ama arkadaşla aramızda geçen sonraki konuşma, ya abi ne atmışsın öyle, gül gül öldük o beyzbollu olan neydi öyle falan şeklinde geçti. Şimdiki arşivim olsa, çok daha güzel şeyler atardım da, o zamanlar elimizde onlar vardı.

UnderminE'nin dediği gibi, derdini nasıl anlatacağını bilmen gerek, çocuk işi diyorlarsa, çocuklara izletilmeyecek örnekleri sunacaksın, yada direk zıt bir şey olmasa da ağır bir şeyler olacak ki, haa diyecek karşındaki, anlayacak kendisinin yanlış bir laf ettiğini. Ya da işte dizi film oyun kitap vs herkesin farklı hobileri var, onlardan pek de farklı bir şey olmadığını anlatabilmek yeterli.

Tsubasa deyince anime izlemeyen arkadaş tayfam bile heyecanlanıyor, ama o hobinin şimdi devam etmesi insanlara biraz garip geliyor. Fakat anime/manga/dizi/film/oyun/vn/kitap ya da herhangi başka bir şey, boş zamanlarınızı nasıl değerlendirirsiniz sorusuna bir cevaptan ibaret. Ha beni bir tek anne ve babamın bu yöndeki eleştirileri rahatsız ediyor, onlar etraftayken mümkün olduğunca göze batmamaya çalışıyorum, yoksa canı sıkılan yine ben oluyorum. Onun haricinde pek rahatsız olmam başkalarının laflarından.

Genelde ortak noktalardan giderim:

''Hani Pokemon Beyblade falan vardı ya, işte onların daha yetişkinlere yönelik olanları... ''

''Bak mesela bu Matrix'in esinlendiği seri...''

Veya anime izleyen ünlüler mesela. Önyargıları büyük ölçüde kırar.

Duruma göre kanına girecek bir yol buldun mu gerisi geliyor.

En son oda arkadaşım (anime izleyen bir arkadaşı varmış onda da hafif yeşeren bir merak var) Myanimelistten tanıtım yapıyorum. Oradaki istatistikler dikkatini çekti sanırım (şu sıralar Death Note'un Myanimelist'te ki kişi sayısı Game of Thrones'un İmdb'de ki kişi sayısından fazla) o kadar kişiyi görünce ister istemez normalleşiyor. 

Üstteki arkadaş güzel taktik kullanmış mesela  Sırf Golden Boy'un 5. bölümü birçok kişiyi tavlamaya yeter

Bence anime izlemek bir ayrıcalık. Bunu, başkalarının ölüp bittiği bir yapımı izlerken ''bu muydu yani'' dediğim zamanlarda daha iyi hissediyorum. Beni eleştirenlerin benden daha azılı bir izleyiciye dönüştüğünü gördüğümde de hissediyorum. Hobinize güvenin. Ve başkalarına bahsederken bu güveninizi belli edin, tutkunuzu yansıtın. Siz değerli bir şeymiş gibi bahsederseniz insanlar da onun değerli olduğunu düşünecektir. Çekimser, endişeli vs tavırlar sergilerseniz de... karşı tarafın saygı duyma ihtimali önemli ölçüde azalacaktır. 

Her zaman böyle işlemiyor tabi. Karşı taraf zaman harcamaya değmeyeceğini hissettiğiniz biriyse hiç zahmete girmemek en iyisi.