Yaşlandığınızı Hissettiren Animeler

İlk olarak Naruto ve OnePiece diyeceğim.

Naruto: 2007 senesinde tanışmıştım bu animeyle. O zamanlar tabi Naruto tatildeydi 2 senelik ara vermişlerdi ve uzun bir filler serisi vardı. Sonra Shippuuden çıktı. Heyecanlıyız tabi her hafta takip et felan bayağı fanatiğiydim. Bazen biriktirip izliyordum. Derken geçen bir baktım da Naruto'nun The Day Naruto Become Hokage special bölümüne, dedim vay be nereden nereye. Animesi de hala devam ediyor. 9 sene olmuş ki bunu benden önce izleyenler vardı. Adamlar 20 yaşlarında başladılarsa şuan herhalde 30-32 yaşlarındadırlar.

OnePiece: Naruto'dan kısa süre sonra başlamıştım ve sanırım 400lü bölümlerdeydiler. Bir günde 10-15 bölüm izlediğim oluyordu. Çok keyifliydi ve o zamanlar kendimi çok genç hissediyordum. Anime 1997 gibi bir tarih çıkışlıydı sanırım, yani ben 10 sene sonra başlamışım animeye. Öyle düşününce 1997'de 20 yaşında olanlar 30 yaşına gelmiş, şuan 40 dayandılar. Onların yanında kendimi genç hissediyordum ama şimdi sanırım o duruma ben geldim

DeathNote: Böyle ara sıra duyuyorum sokakta, kafelerde felan "Ya animeye başlayacaksan Death Note'dan başla, süper" felan diye konuşuyolar. Lan diyorum ben o animeyi 2006'da izlemiştim. 10 sene geçmiş aradan. Hala millet konuşuyor.

İşte bu animeler bana hem yaşlandığımı hatırlatıyor, hem de böyle yeni gençliğe attığım dönemleri hatırlatıyor. O yüzden bu animeleri hatırlamak beni her zaman gülümsetiyor

Sadece One Piece bana bu duyguyu veriyor. Yıllarca Kazasker çevirisiyle devam ettim daha sonra dayanamayıp kendim ilerledim ve en sonunda şu an yıllardır her hafta mangasını düzenli şekilde okuyorum. Diğer uzun seriler farklı nedenlerle bir bir son bulurken OP hala tam gaz gidiyor. Tek korkum serinin yarım kalması. Mangaka kendi hayal dünyasını yıllardır çok iyi işliyor. Bir Bleach'in bir Naruto'nun yaptığı, bilerek hikaye "uzatma" düşüncesinde olduğunu düşünmüyorum. Ara ara bazı olayların uzadığını düşünüyorum tabi.

Zamanında tv de izlediğim her animeyi gördüğümde yaşlandığımı hissediyorum. Rose of Versailles, Ie Naki ko Remi, Rurouni Kenshin, Magic knight Rayearth, Candy Candy, Hana no ko LunLun, Georgie, Puchi Puri Yuushi, Hime-Chan no Ribbon gibi gibi. Biz şanslı döndemdik bunlar gibi bir çok seriyi tvde izleyebildik.Naruto, Bleach, Death Note ve Code Geass bize çok uzak gelmiyor o kadar yaşlı olunca

Çocukken tvde izlemiş olduğum animeler sadece melankoli yaşatıyor, "aradan kaç yıl geçmiş yaşlanmışız be!" falan tipi düşüncelere pek girmiyorum nedense.

Yaşlandığımı hissettiren animeler shounen kesime hitap eden çocuk işi seriler. Çok şükür eskiden izlediklerim; One Piece, Dragonball, Naruto, Bleach falan bu hissi vermiyor. Ama ne zaman yeni ve uzun soluklu bir shounen izlemeye çalışsam aynı hisleri yaşıyorum. Sanırım bu durum Fairy Tail ve Soul Eater ile başladı. Hem manga hem animelerine bakayım dedim ve bir türlü kendimi bulamadım o serilerde, ve kısa sürede bıraktım. Benzer şekilde çıkışı son 10 yıl içerisinde olan shounen aksiyon serilerinin istisnasız hepsi benim için aynı kefede, o yüzden o serileri görünce içimdeki çocuk uyanamadığı için yaşlanmış hissediyorum.

@suke o açıdan bakacaksak benim şu an anime izlemeyi bırakmam lazımdı zaten. 3-5 seri anca beğeniyoruz zaten sene içinde. O zaman da o sene iyi geçti diyebiliyoruz. Bence insan en çok başkalarını çekemediğinde yaşlanmış oluyor ama o başka bir başlığın konusu. Senle de geçen üzerinde konuşmuştuk zaten.

Ya o 3-5 seri sezon içerisindeki animelerin tamamı arasından, benim dediklerim uzun soluklu shounen serileri. Tavsiye ettiğin HunterxHunter serisine başlasam aynı şey olacak eminim.

Benim demek istediğim de bize hitap eden pek seri kalmadı zaten ister shounen ister başka tür. Çok izleyince de her şey birbirinin varyasyonu gibi oluyor. O tarz bir önyargı ile başlarsan zaten sonuç kaçınılmaz. HxH'ın diğer shounenlere benzer tarafları elbette var. Fakat bir Faily Tail gibi basit bir şey değil. Üzerinde daha çok kafa yorulmuş sebep-sonuç ilişkisi olan bir seri.

Önyargıdan ziyade, ilk bölümlerde kendine çekemiyorsa farketmiyor valla, aynı hesap hepsi. Fairy Tail ve Soul Eater'a önyargı ile girişmedim, şimdi anime konusunda kendime elitist diyebilirim belki ama o zamanlar elitistin ne olduğunu bile bilmiyordum. Şimdikilere önyargı ile yaklaşıyorum yalnız.

90'larda izlediğim Dragon Ball lafı geçince her zaman o hissi yaşarım, opening müziği aynı şekilde, arada sırada açar izlerim ilk sezonunu. Voltron var, yakında çıkacakmış tekrar. Şeker kız Candy'nin opening sözleri dilime sakız olmuştur 20 yıldır ve hala mırıldanırım aklıma geldikçe.

Anaokulu zamanlarında sabahları Tsubasa gazıyla okula gitmenin zevki bir başka olurdu. İlkokulda Candy Candy, Pokemon, Dragon Ball ve Yu-Gi-Oh! izleme fırsatını yakaladım. Her birisinin yeri çok ayrıdır bende. Sanırım ana akım kanallarda bunlardan muhtemelen sadece Candy Candy son bölümüne kadar yayınlanmıştı. Yine de tam olarak emin değilim. Ve tabii ki Digimon'u kim unutabilir? Geçen sene ve bu sene çıkan yeni serilerine baktığımda, her ne kadar çizimleri bazen patates baskıyı andırmıyor değilse de bir Digimon sever olarak size o aradığınız nostaljiyi yaşattırıyor.

Küçüklükten ziyade AMT'ye ilk girdiğim zamanlar izlediğim serileri görünce hissediyorum, tabii daha ne yaşlanması ama yine de EPEY vakit geçti şaka maka. Mesela o zamanlar Code Geass kasıp kavuruyordu ortalığı, Bleach'e Aizen ihaneti yeni yaşanıyordu Ulqi resimleri her yerdeydi falan hey gidi hey.

Kamikaze Kaitou Jeanne ve magical do re mi starda yayınlanıyordu bunlar galiba oturur izlerdim ilkokulda sırtından roket atan kırmızı bir robota dönüşen bir eleman da vardı da ismi aklıma gelmiyor magical do re mi'nin sonularında da annemden spoiler yedim