Yuri!!! on Ice

Baya güzel sahneler vardı, biraz durgun ve komedisi bol geçti. Yeni karakterler tanıttılar. Yurio cephesinde iki abla çıktı karşımıza. Buz patenci abla kalbimizi çaldı zaten bir anda. Diğer abla da sert mizaçlıydı, şahsen Yurio'yu eğitmesi bir kaç bölüm sürer sanıyordum, ama tek bölümde Yurio'yu hazır etti. Biraz hızlı oldu ama turnuvalar var şimdi, o bölümlerde de karakter gelişimi ve yetenek bazında gelişim yaşayacaktır.

Yuri tarafında ise müzik seçimi muhabbeti vardı ki bölümün sonunda şarkının ismini Yuri on Ice yazması gülümsetti, biraz da şarkının son halini merak ettirdi. Animeye ismini veren şarkı, ve şarkıyı yazan Yuri'nin eski kızarkadaşı mıydı neydi, o kısımlarda kafam karıştı. Zaten Victor, Yuri ile o konuda dalga geçince çok kızmıştı Yuri, genelde benzer durumlarda insanlara verdiğim tepkinin bir benzeriydi Komedi sahneleri güldürdü, tek hoşuma gitmeyen kısım onsen sahnesiydi. O sahne bana epey fujoshi bait geldi. Victor iyi hoş da dizginlesin kendini azıcık.

Yuri cephesindeki ablalar benim halen favorim. Dans öğretmeni ile üçüzleri olan kızı daha çok görmek istiyorum. Normalde erkekleri ile ön plana çıkan bir anime ama işlense çok hoş kadın karakterleri var. Gerçi anime erkeklerle alakalı, o yüzden gördüğümüzle yetineceğiz.

Genel olarak bölüm durgun geçti gibi olsa da dolu doluydu aslında. En azından bir sonraki bölümde turnuva ve yeni bir rakip göreceğiz, bu da güzel bir gelişme. Sadece Yuri vs. Yurio olmasındansa böyle ikisinin de karşılaştıklarında gelişecekleri rakipleri olması güzel.

Eski kız arkadaşı değil de, kız bundan hoşlanıyormuş bu da kızdan hoşlanıyormuş. Ama işte Yuri'nin kendine güveni olmadığı için kızı istemeden reddetmek zorunda kalmış gibi bir mevzu var. Koçla telefonda konuşurken Yuri utanıp sıkılmaya başlayınca Viktor anladı zaten ne CD'si bu diye Yuri'nin kızdığı sahne çok iyiydi ya görsel olarak değil de seiyuunun başarısı var. Tam Viktor kız arkadaş derken bizimki HAAAAAH?! diye bağırıyor sonra da koskoca Viktor'a bağırdım diye günlerce yüzüne bakamıyor

[bimgx=500]http://puu.sh/rXve6/b82eccdef3.jpg[/bimgx]

Ve köpek peçetelik

[bimgx=500]http://puu.sh/rXvhb/6e205dd17b.jpg[/bimgx]

Nihon Anima(tor) Mihon'ichi (Japan Anima(tor)'s Exhibition) kapsamında 2015 Ağustos ayında yayımladığı Endless Night (

Sayo Yamamoto'nun önceki işlerine baktığımızda, kadın kahraman yaratma/şekillendirme/anlatma konusunda sektörün en yetenekli insanlarından biri olduğu tartışma götürmez. Michiko to Hacchin'de yalnızca başkarakterleri değil, yan rollerin de tamamını akıllara kazımayı başarmıştı. İleride alışkanlık haline getireceği üzere, yönetmenlik koltuğundan kalktıktan sonra uzun süre tekrar oturmamış (hepimizi üzmüş) ve 2012'ye kadar beklemişti... çünkü bu seferki kadının adı Fujiko Mine'ydi ve zatıalileri anime tarihinin en femme fatale kadınıydı (45 sene + sayısız dizi/OVA/film). Lupin the Third: Mine Fujiko to Iu Onna'da Yamamoto'nun bu ezeli külliyata ve elbette ki Fujiko'ya hakimiyeti net bir şekilde okunabiliyordu. Fakat yönetmen, bu hakimiyetle kendini sınırlayıp önceki yapımların ekmeğini yemiyor, hatta ekmeği de masayı da elinin tersiyle itip Lupin filmografisinde eşi benzeri olmayan bir diziye imza atıyordu. Lupin the Third: Mine Fujiko to Iu Onna 45 senelik bu külliyatın hiçbir uyarlamasına benzemediği gibi, bu dizideki Fujiko da diğer Fujiko'larin hiçbirini andırmıyordu. Ayrıksıydı ve tıpkı Michiko to Hacchin'deki hemcinsleri gibi akıllara kazınmıştı.

Ve Yamamoto bu kez onun tarzına hayranlık duyanları ters köşeye yatırdı. Gerçi yönetmenlik tarzı konusunda henüz net bir fikrimiz yoktu fakat şimdiye kadar yaptıklarının bir referans olmasını ve yine nefis bir dişi kahraman şekillendirmesini bekliyorduk. Kadın karakter yaratımının alemdarı olan yönetmen, hiç beklenmedik şekilde erkekleri ön plana almış bir dizi çekti (Shirobako'dan öğrendik ki, 4. bölüm yayınlanıyorsa 12. bölümün üretimi biteyazmaktadır).

Böylesi maharetli bir insan, erkek karakterleri de pekala anlatabilir ama efemine hareketleri işin içine katarak ne hedeflemiş olabilir? Şükürler olsun ki Sayo Yamamoto halka karışan, fotoğraf/röportaj vermeyi seven biri değil zira aksi takdirde, günümüzde iyice ayyuka çıkmış olan insanlığın eskiden beri yabancı/farklı bulduğu her şeyi tanımlayarak korkusunu bastırdığı "yaftalama bağımlılığından" etkilenmemesi çok güç olurdu (bkz. "gey" & "fujoshi" eleştirileri).

Yamamoto'ya fujoshi demek cehaletiniz için gönüllü bildirim olacağı gibi, yüksek derece miyopi ve düşük seviyede zeka seviyeniz için beyanname vermeniz anlamına da gelebilir. Haddizatında çok az röportaj veren bu hanımefendiyi tanımak, onun beğenileri ve algısı hakkında fikir sahibi olmak hiç de zor değil. Hoş, bu kadar maharetli insanlara bu yüzden "creative" (yaratkan) deniyor çünkü yoktan var edebilme, kendilerinde olmayan bir hissi bile yansıtabilme gücüne sahip oluyorlar.

En sevdiği iki animeden biri Ranma ½ olan Yamamoto'nun Yuri!!! On Ice aracılığıyla 80'leri, bilhassa da 90'ları bu kadar anması ister istemez garip geliyor. Her zamanki tarzında karakterlerin cinsiyetleri üzerinden kimliklerini işlemeye uğraşan Yamamoto, bu kez cinsiyet kavramının muğlaklığı üzerinden karakterlerini şekillendiriyor. Pısırık Yuri'yi adım adım özgüven pompasına çeviriyor ve aslında Yuri'yi değil, Victor'u anlatıyor. Bu yaklaşımı kullanmak için de buz pateni gibi cinsiyetlerüstü bir sporun tüm avantajlarını lehine çeviriyor.

Öte yandan, Yamamoto perspektif konusunda resmen çığır açıyor. Günümüzde herhangi başka bir yönetmen, başka bir yapım ekibi hatta başka bir çizer kadrosu bu animenin buz üstündeki tek bir sekansına bile bu şekilde yaklaşmaz. Arka planın değişmesi gayet normal. Karakterin çizimlerinin değişmesi gayet normal. Fakat bu ikisinin aynı anda yapılması bütçenin 12 katına çıkması demek. Hem arka planlar çizilecek, hem de karakter ön, orta ve arka plana göre ayrı ayrı çizilecek ve 3D kullanılmayacak... İsterse adın Miyazaki olsun kimse senin için bu işi yapmak istemez (hem zaten adın Miyazaki olunca çizerlere en fazla 15 saniye tahammül edip işten çıkarıyor ve onların işini de kendin yapıyorsun). Zaten bu yüzdendir ki her performansın girişinde karakterlerin suratlarında tüm detaylar yok oluyor. Yamamoto eminim bundan hoşnut olmamıştır ve dizinin gösterimi bittikten sonra bu memnuniyetsizliği dile getirecektir lakin o eksik detaylarla bile performansları o kadar akıcı görünüyor ki 80'leri yad etmeden duramıyor insan.

Nitekim, insanların -ama özellikle de kadınların- nihayet Sayo Yamamoto sinemasıyla tanışmış ve sevmiş olmalarına seviniyorum. Yerinizde olmayı çok isterdim zira dört başı mamur iki tane de muhteşem anime ve yönetilmiş onlarca farklı diziden bölümler sizi bekliyor.