Ashita no Joe

Forumumuzda esaklan arkadaşımızın tanıtımıyla planıma aldığım isimlerden birisiydi aslında. İlk anime yapımlarını izlemeyi düşündüm, sonra nolduysa mangasına el atayım diyerek direk mangasına dalış yaptım ve sanırım okuduğum mangalar içersinde en eski tarihli isim oldu Ashita no Joe. Elbette, animesi de şaheser niteliğindedir, lakin mangası da öyle. Çizimleri animesine göz attığımda mangasını okumakla daha mı iyi ettim diye düşünmeden edemiyorum çünkü manga çizimleri daha gözalıcı duruyor. Öte yandan da o şaheser müziklerini dinledikçe de acaba animesini mi izlemeliydim diye de iç geçirmiyor değilim hani. Sonuç ne olursa olsun ben güzel bir yolculuğu tamamladığıma inanıyorum, zira Ashita no Joe sadece finali ile değil, tüm hikayesiyle başyapıtlar arasında olmayı hak ediyor çünkü sadece konu değil, işlenişi orjinalliklerle dolu bir isim. Bunların ayrıntısına hemen şimdi girmeyeceğim ama aşağıya doğru sıkılmayıp devam ederseniz eğer ne demek istediğimi çok iyi anlayacaksınız.

Mangayı sevdim, hatta çok sevdim. Karakterleri sevdim, hikayeyi zaten sevdim. Mangayı okurken birkaç yerde, özellikle de birkaç yabancı forum tartışmalarında denk geldim de Hajime no Ippo ile en çok kıyası yapılan eser Ashita no Joe imiş. Elbette bizim hepimizin yaptığı bir şey bu aslında. İzlediğimiz benzer yapımları ister istemez, hatta farkında olmadan kıyaslama yoluna giderek eleştirmek. Örnekleme yapalım derken bir bakmış kıyaslamalarımız almış başını gitmiş, benim de yaptığım bir şey. Eh ikisi de aynı sporu içerince bu sonuç da kaçınılmaz oluyor elbet. Bana sorarsanız eğer ben ikisini de sevdim. Hajime no Ippo izledim ama okumadım, Ashita no Joe okudum ama izlemedim. Benimki de böyle bir durum işte ama anime veya mangada değişiklik göstermeyecek durumlar üzerinden gidersek eğer iki seri arasında farklılıklar var. Aynı sporu içermesi dışında benzer özellikleri de olması doğal. Peki birazcık kıyasçılar açısından gitsem iki yapımın taraftarları açısından bir sorun yaratmış olmam değil mi? Öyleyse ben de kuralı bozmayıp ikisinden de azıcık laflayayım hadi; ana karakter ve koç açısından Ashita no Joe, Hajime no Ippo'yu döver. Yan karakter açısından da Hajime no Ippo, Ashita no Joe'yi döver. Kadın karakter ve baş rakip açısından Ashita no Joe birçok spor yapımını ezer geçer. Orda bir yerlerde başka bir spor serisi var mıdır bilmiyorum, ama ilk kez bir spor serisinin en can alıcı lokomotif karakterlerinden birisi olma görevinin bu kez bir dişiye bırakılmış olduğuna tanıklık ettim. Touch'ın Minami'si ana karakter konumundaydı ki orda ''Lokomotif'' diyebileceğimiz karakterler başkasıydı, Minami'ye olan sevgim tartışılmaz zaten ama burdaki dişi karakter Yoko biraz farklı sanki. Her spor serisinde, izlemiş olduğumuz, yani o serinin sahip olduğu spor dalına (yani bu yapımda boksa) tutkulu bir kadın karakter mutlaka vardır ama Yoko bu dünyaya daha çok profesyonel açıdan yaklaşım gösteren birisi, sporcuların da duygusal olsun yetenek olsun her özelliğini rahatlıkla çözebilmiş. Özlellikle de Rikiishi ve Joe. Bu da Ashita no Joe çatısı altında soğuk, ya da Joe deyimiyle ''Şeytan'' diye tanımlanabilecek bir karakter olarak tandığımız Yoko'nun lokomitifliği, bizlerin dikkat radarına girmesini sağlayan şey olmuş işte. Neyse, Yoko'yu daha fazla açmayacağım çünkü ister istemez spoiler olabilir. Ashita no Joe bu yönüyle en orjinal spor serisi olabilir, hatta benim gözümde öyle. Öte yandan aldıkları başlık konusunda ise ikisi de birbirini dövemez çünkü iki serinin de sahip olduğu isim kendilerine ancak bu kadar çok yakışabilirdi. Son olarak Ippo bir komedi-spor serisi iken Joe ise bir dram-spor serisi, bunu da unutmamak lazım. Yani ayrıldıkları noktalar da az değil. Neyse ben de bu kıyas rüzgarından nasibimi alıp doygunluğa ulaştığıma göre geçeyim asıl yorumuma. Esas yoruma geçmeden önce bir kez daha yineleyesim var, iki yapımı da çok severim. Sadece iki yapımın fanlarının karşılaştırma yoluna gitmeden iki isimden de keyif almasını tavsiye ediyorum. Zira dediğim gibi bu iki yapımdan alacağınız tat bambaşka şeyler. Belki spor tadını ikisi de verecektir ama onun dışındaki vereceği tatlar birbirinden farklı lezzetleri içeriyor. Bu nedenle siz ne bana ne de diğer kıyascılara kulak asmayın ve Ippo'yu da tanıyın, Joe'yi de.

Ashita no Joe hikaye açısından ciddi anlamda etkileyici bir kurguya sahip. Karakterlerin sağlam oluşu ise bu ismi daha da etkili yapmaya yetiyor, hatta artıyor bile. Zira Joe'nin yaptığı haşarılıklar/agresiflikler/istediğini hemen alma hırsı onun yaşındaki kimsesiz birinin yapacağı şeyler, fevri çıkışları da. Hatta sabırsızlıkları da. Yeri geldiğinde sizi de koçu gibi kızdırabilecek özellikleri var Joe'nin ama bu sizdeki empati duygusunu da harekete geçirebiliyor. Joe aslında haşarı olsa da çok duyarlı biri, mangaka bize Joe'nin içindeki insanlığın ölmeyişini çok acı şeylerle göstermeyi seçmiş, iyi mi yapmış kötü mü hala karar verebilmiş değilim ama benim içimi acıttığı (finalinden bahsetmiyorum) o kadar dönem oldu ki. Yeri geldiğinde bu insancıllığın getirisiyle yeteneğini (yumruklarını) mühürleyip kendi bedenini ortaya koymayı tercih eden bir isim Joe. Hadi bu noktada hayalperestliğimi öne çıkarıp bu yapım için bir etiket türetecek olsaydım eğer bu ''bir sporcunun psikolojisi'' olurdu diyebilirim. Ippo ile karşılaştırma olmaması adına Ippo'da biz her spor serisi gibi eğlendik geçtik (Ippo mangakasının bize yaptığı büyük bir hazsızlık bu; boksu bize sevdirmesi.), hatta boksun gerçekliğini onda da gördük ama Ashita no Joe farklı. Sadece boks ile değil, bugüne kadar izlemiş/okumuş olduğum tüm spor yapımları arasında belki de en ciddisiydi, belkisi fazla oldu sanki. Beklemediğim anda beynimden kaynar sular döktüğü çıkışlarıyla bu isim yeri geldiğinde bendeki ''spor serisi'' kavramlarını yok etti, hatta yıktı geçti. Bu eserde boks sporunun acımasızlığını görüyorsunuz, hatta tüm spor türlerinin aynı acımasızlığına da sahip olabileceğini düşünebilirsiniz. Boks şiddet içeren bir spor dalı da olduğu için mangakası bize bu dünyanın tüm acımasızlığını içinizi sızlatacak anlarla göstermek istemiş. Joe'yi de bunu bize aktarıcı isim olarak görevlendirmiş., Joe yanında Carlos'u, Wolf'u ve Rikiishi'yi de bunun için görevlendirmeyi unutmamış. Ben bir spor serisinden daha fazlasını aldığımı ortalarda anladım, hiç de beklemediğim çıkışları oldu bu hikayenin. Rakibi öldürücü bir hezimete uğratmasa bile o rakibine verdiği sonucun, bir boksörün psikolojisine olan etkisini gördüm, yakalandığı travmaları atlatamayışına da tanıklık ettim öte yandan.Yeri geldiğinde bu psikolijinin getirisiyle rakiplerine hoyratça saldıran bir boksörü temsil ediyordu Joe, yeri geldiğinde de kendi vücuduna hoyratça davranarak intikamını kendinden alıyordu. Etrafımda neden bu kadar çok Joe fanı olduğunu şimdi daha net anlıyorum artık. Onun yanında koçun yeri geldiğinde Nishi ve Joe'ye bir baba gibi olan tavırları bu manganın en sıcak yönü. Hatta Joe ile ikisinin başlarda sıkça karşınıza getirdiği tartışmalar bir baba-oğulun arasında olabilecek türdeki yaklaşımlar, elbette hiçbirimiz babamıza karşı elimizi kaldırmıyoruz ama dedim ya, Joe yetimhanede büyümüş ve aile sevgisi/saygısı üzerine olan hislerden bi'haber büyümüş birisi. Bu da onun yaptıklarını onaylamasak bile doğal karşılamamızı sağlıyor. Joe ile Danpei arasında geçen bazı sevimli tartışmalar da yok değil. Bu da Ashita no Joe dünyasının en sıcak kısmı.

Başka samimi yönleri yok mu? Olmaz mı, fakir bir mahalle halkında olması gereken tüm özellikler ile o fakir mahallenin ufaklıklarının yaygarası, yeri geldiğinde de sevdikleri bir abi için yapamayacakları şey olmaması bu serinin en sevecen yanlarından birisiydi. Okurken belki de yüzümde tebessüm oluşturabilecek kadar güzeldi. Azıcık spoiler oldu biliyorum ama bu tarz bir yoruma hiçbir yerde denk gelmedim, sizin de gelmeyeceğinizi düşünerek, ''Değişik bir spor serisi istiyorum, hepsi klişe gidiyor.''diyenlerimiz de bu yorumu okuyorsa diye bu tarz bir minik spoiler eklemek istedi bu gönül. Umarım çok görmezsiniz.

Ashita no Joe çoğu spor yapımın aksine spora, daha doğrusu boks sporuna daha gerçekçi yaklaşım göstermiş, boks dünyasının acımasızlığını da sahne arkasında gelişen çirkefliğini de takipçilerine hiç sakınmadan tüm çıplaklığıyla sunmuş. Yeri geldiğinde de taraftarların bir anda bir sporcuyu nasıl harcadıklarını, ya da spor salonlarının sporcu için nasıl iyi şeyler yapıyorsa tersini de yapabileceğini tüm çıplaklığıyla aktarmış ustası. Ashita no Joe okurken devamlı beynimde dönüp dolaşan şeyler vardı, en çok da Joe ve diğer isimlerin etrafındaki yaşanılanlar için döndü durdu. Yeni öğrendiğim bir şey değildi aslında ama bir kez daha yüzüme vurulması, üstelik böylesi bir anlatımla sunulması sert bir tokat etkisi bıraktı. Sonra da kendi kendime mırıldandım ve içimden geçirdim, ''Boks dünyası çok acımasız, Kajiwara Ikki (mangaka) ise daha acımasız.''

Hep Joe dediğime bakmayın siz, Rikiishi de seveceğiniz bir karakter olacak, eminim. Zira benim de bir spor serisinde görmeyi dileyebileceğim birisi. Onun azmine tanıklık etmek başka bir şeydi. Mangakanın onu bize sunuşu ise Ashita no Joe adı için en güzel yönlerden birisi olsa gerek. Ben Joe ile Rikiishi'yi eşit sevdim, yan karakterleri de ama her ne kadar Yoko gerçekçi olsa da ısınamadım sanki, ısınamamaktan ziyade Roko'nun sözlerinin gerçekliği kalbimi donuklaştırıyordu, sanırım Yoko etkisi bana ciddi anlamda ağır geldi. Bilemiyorum, benim aradığım spor dişisi Minami tadında olmalı, Yoko değil fakat kabul etmem lazım ki manganın kişilik olarak da çizim olarak da en iyi tasarımlarından birisi Yoko idi. Onun gibisi bir spor serisi için bu dünyaya yılda, hatta binde bir gelir. Neyse, karakterleri çok açasım yok ama finali için ne desem bilemedim. Bir şey demeyeceğim, sadece okul temalı, yani okula katılıp da okulun spor kulübüne bir şekilde giren gençlerin hikayesini ele alan spor serilerinden -ki ben bu tip spor serilerini de severim- daha farklı bir şey arıyorsanız sizin ilacınız Ashita no Joe. Hatta giriştiği spor dalının ilk maçlarında yenilip giderek güçlenen ve istediği hedefe ulaşmak için rakiplerini bir bir yenen sıradan bir shounen erkeği arıyorsanız Ashita no Joe'nin sizlik bir şey olmadığını belirtmek boynumun borcu çünkü Ashita no Joe bunlardan daha fazlasına sahip. Demedi demeyin, bence hemen bu isme bir şans verin, yoksa siz de ben gibi bugüne kadar bekletmiş olduğunuz için büyük bir pişmanlık yaşayacaksanız. Mangayı okurken de şöylesi güzel OST'larından dinleyin derim ve ben gibi bu yapımı noktalasanız dahi bu güzelliklerin melodisi kafanızda dönsün dursun.

Araki Ichiro - Midnight Blues

Ashita no joe 2

Öncelikle Joe ilginç bir karakter, Ippo'dan epey farklı. Ippo kendine söylenen bir şeyi umursamayıp alttan alabiliyorken, Joe en ufak bir lafta karşısındakine kafa göz girişmekten çekinmeyen biri. Ama HnI'nun en güzel tarafı yan karakterleri, ve o karakterlerle birlikte okuyucunun/izleyicinin de evrildiği gerçeği var. İki karakter de spora sıfırdan başlıyor ve doğal yetenekleri var. Ama en büyük ortak noktaları azimli olmaları.

Hocalar konusuna gelirsek burada Squaw sana katılmıyorum. Anime dünyasının en kaliteli koç/hocalarından biri Kamogawa'dır. Danpei fena değil ama çok yetersiz, Joe'yu eğitemiyor, finale gelene kadar çok çabalıyor ama finalde bile Joe dinlemiyor onu. Alkolik biri olup Joe'yu kullanıp hem kendini hem Joe'yu iyi konumlara getirmesi kısmını geçiyorum. Kamogawa herkes tarafından saygı duyulan biriyken (ki geçmişinde savaş zamanı yaşadıklarını da biliyoruz ve onun kalitesini pekiştiriyor bu), Danpei başarısız bir koç olarak kalıyor onun yanında. Yani boks bireysel bir spor, ama Ippo her ringe çıkışında, her yumruk atışında koçu, spor salonundaki arkadaşlarının varlığını hissedebiliyoruz o yumruklarda, ama Joe ringdeyken tek başına, kimsenin yardımını istemiyor ve yalnızlığını her karesinde görebiliyoruz. Karakterler burada çok fark ediyor. Ippo'nun olayı sporu tanıtırken sevdiriyor, yeri geliyor hüzünlendiriyor, yeri geliyor güldürüyor, fakat Joe'da tam bir dram var, komedi olan kısımlarında bile ezik psikolojisi olduğu için dram üstüne dram yaşatıyor. Bu özellikle Joe'nun az sayıdaki rakipleri ile daha iyi anlaşılıyor, boksun aslında ne kadar tehlikeli bir spor olduğunu, rakiplerinin ölümüyle veya ciddi sakatlanmalarla sonuçlandığı için ayırt edebiliyoruz. Ama Ippo'nun da yendiği karakterlerin çoğunun emekliye ayrıldığını biliyoruz, bir noktada Ippo'nun başına da kötü bir şeyler gelecek ve sporu bırakacak eminim, ama Joe ile kıyaslanınca sadece tüh be dedirtecek en fazla.

Kadın karakterler konusunda iki seri de çok zayıf. Ippo'daki kadın karakterlerden biri Ippo'nun hoşlandığı kız, ama komedi faktörü hariç pek bir olayı yok. Ippo'daki en önemli kadın karakter Ippo'nun annesi ve, Ippo'nun gelişimi de onun üzerinden anlatılıyor. Joe'daki Yoko ise en sevmediğim karakterlerden biri diyebilirim. Çünkü Rikiishi'ye aşık bu kız (ki o tarz bir kızın hapisteki birine aşık olması bana kalırsa o devirde bile skandal falan olmalıydı), ama Rikiishi'den sonra kadının Joe'yu takıntı haline getirip sonunda ona aşık olması da şaşırdığım fakat beğenmediğim bir detaydı. Yine de iki seri kadın karakter açısından spor serileri olmalarına rağmen çok zayıf. Belki de bu yüzden diğer spor serilerine göre daha popülerdirler. En azından aşırıya kaçan komedi amaçlı gereksiz kadın erkek ilişkilerinden kaçıyorlar.

Rakipler konusunda, Rikiishi ve Miyata var. Ki ikisi de serilerinin bana kalırsa en kaliteli işlenen karakterleri. Miyata'nın sıkıntısı, seride işlenecek çok karakter olduğundan yeterince yer alamaması. Rikiishi ise AnJ'nun efsaneleşmesini sağlayan karakter. Ki AnJ'da ne idüğü belirsiz bir mağara adamı vardı rakip olarak, absürd komedi serisi değilki bu, çok saçmaydı. Ama Ippo'da Takamura'nın ormanda karşılaştığı bir ayıyla kapışması ustaca işlenmişti.

Yakalandığı, yani çoğu boksörün sonu olan o hastalık durumunu anlamazken bunu sadece Yoko anlıyordu ya da Joe'nin ringteyken vahşileşmesini.

Dövme konusunda ben geçmişi ya da sporcularını hazırlayışını kastetmiyorum ama sporcusuyla arasında olan diyaloglar ve iletişim konusunda bence Danpei & Joe sahnelerinden dolayı benim açımdan Joe'nin koçu daha baskındı.

Rikiishi gibi bir rakibi çok çabuk harcamış olması. Üstelik ona ait bir flashback jesti bile yapmamış. Bu yönden kesinlikle zayıftı.

O dediğin mağara adamı olayı saçmaydı, ona katılıyorum ama bir tek onun için de tüm yapmı harcayacak değilim.

İşte benim anlatım konusunda dediğim konuya kendin girmişsin zaten. Ippo'nun rakiplerinin başına da bir şeyler geldiğini biliyoruz ama AnJ'deki gibi Carlos ya da Rikiishi gibi az karakter ele alınarak bu durumun detaylarıyla anlatımını görmüyoruz ve ben AnJ'nin bu gerçekçiliğini sevdim. Benim için de AnJ'nin anlatımı daha ağırdı, bu gerçekleri ne kadar bilsek de okuyup/izlemesi daha etkili oluyor.

Sırf Danpei'den dolayı Joe'nin dışlanması, Joe güçlendikçe spor salonlarının birleşip onu alaşı etme planları, şampiyonluk kemeri aldıktan sonra herkesin Joe sevgisiyle dolması ve bunun gibi birçok şey daha.

https://mangabrog.wordpress.com/2015/05/12/ashita-no-joe-as-phenomenon-and-political-icon/