Ne Oynuyoruz?

Dark Souls 2'ye devam ediyorum. Geçemediğim kısmı sonunda geçtim başka yerlerde bolca ölmeye ve sinirlenmeye hazırım. Hep adaşım yüzünden. Dark souls diyor iştahımı kabartıyor her seferinde

Oyun deyince aktın gittin Bahadır ya, bilseydim daha önce yazardım buralara

Skyrim'den yola çıkarak Deus Ex ve Vampire'ı önermiştim. Deus Ex'i beğenmeyeceğini düşünüyorsan, Vampire'ı da salla. Fallout'a sokacaktım seni yavaştan, neyse artık. ;____; Borderlands ve Rage de yattı böylelikle.

The Walking Dead diziden farklı bir hikayeyi konu alıyor, çizgiroman ve dizi bu oyunun yanında çok basit kalıyor söyleyeyim. The Wolf Among Us'ı sevdiysen, bunu hayli hayli seversin.

Grid yarı simulasyon, yari arcade. Sevebileceğini düşünüyorum, ama oyunun tam ismi Race Driver: Grid olarak geçtiği için, NFS tipi bir beklentin varsa hoşuna gitmeyebilir. Koca bir harita dolaşılacak yerler falan yok maalesef.

Allaasen Dark Souls'a kim zor diyor ya? Zor falan değil o oyun, azıcık acımasız, hepsi o. Başkasının lafına bakıp da önyargı yapmamak lazım, en iyisi kendin deneyeceksin, kendin karar vereceksin. Benden çıktı artık.

Allaasen Dark Souls'a kim zor diyor ya? Zor falan değil o oyun, azıcık acımasız, hepsi o. Başkasının lafına bakıp da önyargı yapmamak lazım, en iyisi kendin deneyeceksin, kendin karar vereceksin. Benden çıktı artık.

Dark Souls daha çok dikkat gerektiren ve oynarken hamlelerde acele edilmemesi gereken bir oyun. Oyuncuyu daha çok düşünmeye ve taktik kullanmaya itiyor. ARPG olabilir ama bodoslama bir aksiyona girersen bolca ölürsün.

Adem'in Grid'i seveceğini pek sanmam. Son oyun oldukça simulasyon. Ben oynuyorum arada. Bir sürü farklı kategori olmasına rağmen çok düz bir araba yarışı. NFS most wanted'daki zevki bu oyunda asla bulamaz. Forza oyunları pcde olsaydı ondan aynı zevki alabilirdi.

ailen isolation oynamak istiyorum çok iyi birşeye benziyor önceki oyunların aksine busefer aksiyon yerine tam korku oyunu olmuş bakan oynayan varmı ?

ailen isolation oynamak istiyorum çok iyi birşeye benziyor önceki oyunların aksine busefer aksiyon yerine tam korku oyunu olmuş bakan oynayan varmı ?

Oyun daha çıkmamış ki. Bu başlığa uğramalık olmuşun sen.

Suke Fallout'u çoooook çok uzun zaman önce denemiştim, aslında oynamayı düşünüyordum ama nedense kaldı öyle, Borderlands'in ilk oyununu bitirdim bu arada, zevkle oynadım ancak anlamsızlığın son noktasındaki oyun sonu ile karşılaşınca küfrede küfrede silmiştim.

Dark Souls'u denemeyi düşünüyorum aslında, ama ondan önce bitirmek istediğim birkaç oyun buldum, şu anda The Banner Saga ile The Cave oynuyorum, yakında da Devil May Cry ile Company of Heroes 2'ye başlayacağım.

Bu arada Brothers: A Tale of Two Sons'u bitirdim, of etkiledi açıkçası, bu oyundan da anlıyoruz ki, hatunlara asla güven olmaz

Oyun daha çıkmamış ki. Bu başlığa uğramalık olmuşun sen.

ben 1. part ın gameplay ini izledim ama :S

demo ozaman bu her nekadar öyle gözükmesede

Bu arada Brothers: A Tale of Two Sons'u bitirdim, of etkiledi açıkçası, bu oyundan da anlıyoruz ki, hatunlara asla güven olmaz

Hemen TWD'ye uç anam, hazir episodiklerden gidiyorken combo yap güzelce.

Gelde Brothers: A Tale of Two Sons'a başla şimdi. Nasıl bittiğini anladım gibi. Ne önemi kaldı şimdi başlamam için.

Sonuyla ilgili bir şey söylememiştik aslinda, oyunda o dramanin içerisinde insani gülümseten, yorum yapilabilecek tek şeydi o yüzden. Gerisine yorum yapilmiyor, kelimeye dökülemiyor o deneyim.

Middle Earth: Shadow of Mordor'cular beri gelsin. Diyeceklerim var.

Dark Souls 2'de boss üstüne boss kesip oyuna tekrar ara verdim. Çünkü geçenlerde kafamı dağıtacak tek oyunun Saint's Row 4 olduğuna karar vermiştim. Ona da yarım kaldığım yerden devam etmek istedim ama kayıt dosyalarımı tekrar bulması zor geldi, baştan başlayıp son gaz yan görevleri süpürürken bir anda Middle Earth: Shadow of Mordor'a geçiverdim. Bundan sonra oyuna direk Mordor diyeceğim.

Oyunu çıkmadan önce merakla bekliyordum ve dövüş kısımlarının Batman Arkham serisi gibi olduğunu duyunca çok sevinmiştim. Sonra da oyunun dövüş kısımlarının çok kolay olduğunu duydum ve soğudum. Nitekim Mordor pcme bir şekilde kuruluverdi. Oyuna başladım, ilginç tutorial sahneleri vardı, oyun stealth mekaniklerini öğretirken baş karakterimiz Talion'un karısına arkadan gizlice yanaşıp yanağına sinsice bir öpücük koymasını ele almıştı ve bu beni çok etkiledi. İlk defa bir oyunda gizliliği adam öldürmek, ninjalık yapmak, bir objeyi farkedilmeden ele geçirmek gibi bir amaç haricinde kullanacaktım. Ama bu sadece o minik tebessüm verici sahneden ibaretti. Forumdan çok sevdiğim güzel insan, sen biliyorsun kendini, max level ninjayım hatırlatayım, çok çekeceğin var benden.

Öğrenmem gerekenleri öğrenip gerçek hayatta işime yarayacakları bir kenara ayırdıktan sonra oyunun evrenine yavaşça daldım. Oyunda Talion isimli bir baş karakterimiz var, Aragorn'a benzettim ben tip olarak, karakter olarak biraz Samwise biraz da Boromir gibi. Oyunu oynayınca ne demek istediğimi anlayacaksınız. Fakat Talion'un karakteri çok yüzeysel kalmış, ana görevleri yaparken bile eh işte diyebiliyorsunuz anca. Buna rağmen oyunun diğer baş karakteri diyebileceğimiz Elf ruh, çok daha ilginç, spoiler vermemek için burada karakterlerle alakalı kısmı bitiriyorum.

Bol bol yan görev var, bazıları çok zor, bazıları da çok basit. Karakterimiz kılıç, ok ve hançer kullanıyor. Kılıcı normal saldırılarda, oku uzak mesafe saldırılarında (haliyle) ama elf gücünden yararlanarak kullanıyor, hançeri ise bitirici darbelerde ve gizlice düşmanların üstüne atlarken falan kullanıyoruz. Her bir silahın ayrı mini yan görevleri var, bunları tamamlayınca o silahların öpözel saldırıları kullanılabilir oluyor. Bunlar haricinde insan köleleri orcların zalımlığından kurtarma ve yeterli saygınlığa ulaşabilmiş orc savaşçılarını çeşitli şekillerde rezil rüsva ederek, Sauron'un ordusuna darbe vurmak gibi yan görevler mevcut. Bir de ne hikmetse her oyunda bulunan survival/hayatta kalma gibi bir yan görev şeysi var, ot falan topluyoruz işte, sonra hayatta kalmış oluyoruz. Müzelerde sergilenebilecek türden objeler var onları bulma görevleri, ve bir de elf runeleri bulma görevleri var ki, yan görevleri büyük yer kaplıyor ve bir çoğunu yapması da epey zevkli.

Lakin, oyunda gerçek anlamda ölemediğimiz için, bizi öldüren orclar güçleniyor ve oyunun başlarında benim gibi aynı tiplere bir çok kez yenilirseniz, hem alay konusu oluyorsunuz, hem de o orclar oyunu size zehir ediyor. Şöyle söyleyeyim, ana görevlerden birinde baya yüksek rütbeli bir orc abimiz var, amaç onu öldürmek. Fakat yanında dolaştırdığı emrindeki bu ölüp ölüp dirilen amcalardan var, onlar da ne hikmetse tekrar tekrar çıkıyor gördüğüm kadarıyla, defalarca öldürmeme rağmen. Sonra ne diyordum, ha bu baş düşmanımızın güç seviyesi 10, yanındaki bu amcaların ise 20, 15 falan gibi dengesiz güç seviyelerine sahipler. Bizim gücümüz de 9000 üzerinde olduğunu varsaymak istesek de, sayamıyoruz çünkü ben bu baş düşmana saldırdığımda bu diğer amcalar ellerindeki oklarla tek vuruşta indirebiliyorlar beni. Tabi çeşitli stratejiler mevcut, bu amcaları o göreve başlamadan önce tenhada kıstırıp hesaplarını sorarak yerlerine daha güçsüz amcaların geçmesini sağlayıp daha rahat bir şekilde oyuna devam edilebilme imkanımız da var. Ama genel olarak oyunun başları zor olmuş. Yan görevleri yapa yapa kolaylıkla teke tekte her tür düşmanı indirebiliyorum orası ayrı.

Bunlar haricinde oyunun atmosferi çok iyi, bağımlılık yapıcı düzeyde, Talion öyle böyle düz duvara tırmanmıyor, bütün duvar tırmanıcılardan daha abaz- öhöm öhöm anladınız siz. Oyuna Mordor diye hitap edecektim, pek etmedim, edemedim valla. Metacritic puanı ortalama 85/100 Şimdi izninizle beni her gördüğünde zevkten dört köşe olan orc amcalarla görülecek ufak bir hesabım var.

The Cat Lady'i oynuyorum, Steam'e gelmesini uzun bir süre beklemiştim. Greenlight'a eklenmesi ve Steam'e kabul edilmesi çok sürmedi. Sağlam bi indirimle çok ucuza almıştım, achievement'leri merak ettiğimden korsan takılmak istemedim. Oynadığım yere kadar verdiğim paraya değdiğini görebiliyorum.

Oyunumuz point & click oyunu olduğundan film gibi ilerliyor. Yer yer sorulacak soruları seçiyorsunuz yer yer mekanda aramalar yapıp objelerle haşır neşir oluyorsunuz. Aksiyon veya kendini savunma tipi şeyler yok; daha çok objeleri alıp bunlarla yeni bir silah veya kullanışlı bir şey oluşturuyoruz. Bazen gerçekten aklı zorlayan, walkthrough aramanıza sebep olacak mevzular dönebiliyor.

Totalde 7 chapter var sanıyorum ki, ben 5'teyim şu an. Hikayeden şimdiye kadar çıkardığım kadarıyla, Susan Ashworth isimli bir ablamız var. Eskiden hemşireymiş bu abla ama yalnız yaşamaya başlamış. Kendini çok yalnız ve insanlar tarafından ihanete uğramış hissediyor ve derin bir depresyonun ortasında. Arkadaşı sayabileceği birkaç kedisi var (ve apartman sakinlerince hiç hoş karşılanmıyor bu durum). Derken hayattan bıkıp usanıp intihar etmeye karar veriyor. Gözlerini açtığında yaşamla ölüm arasında (veya cennet/cehennem de diyebiliriz) buluyor kendisini, Araf diyebiliriz. Burada da "yaşlı bir kadınla" karşılaşıyor. Kadın Susan'ı seçtiğini söylüyor ve ona ölümsüzlüğün yanında bir de görev veriyor: "Parazitleri" bulmak ve yok etmek. Kabul etmemizle birlikte kendimizi hastane odasında, komadan uyanmış halde buluyoruz.

En başta Susan karakterinin yerine koymuştum kendimi; zira oyun içerisinde psikologla konuştuğumuz bazı sahneler var. Ve psikolog bize kişisel sorular soruyor. En başta Susan olarak cevap veriyordum sorulara, lakin farkettim ki bir yerden sonra verdiğim cevaplar Susan yerine benimle alakalı şeyler olmaya başladı. Sorular da genelde "hiç ölümü düşünür müsünüz?" "Neyden hoşlanmazsınız?" "Başınıza en çok neyin gelmesinden korkuyorsunuz" tipi derin şeyler. Chapter'lar ilerledikçe tanıştığınız karakterler ve onların problemleri de insana gerçek hayattan çok tanıdık gelen şeyler. O yüzden bu oyun benim adıma güzel bir tecrübe olarak ilerliyor şu an için.

Oyunun etiketleri arasında "Korku" da var ama çok da korku unsuru yok diye düşünüyorum. BEN BİLE KORKMADIYSAM Susan'ın psikolojik buhranları yüzünden veya aldığımız ilaçların etkisinden dolayı durduk yere yürürken önünüze garip gölgeler pat diye çıkabiliyor. En fazla yerinizde sıçrıyorsunuz. Gore unsuru olarak kan gövdeyi götürüyor tabi.

OST'leri de harika, oyuna bakmayanlar en azından OST'ye bir göz atsın derim.

OST'leri de harika, oyuna bakmayanlar en azından OST'ye bir göz atsın derim.

Oha. OHA. Harbiden OHA! Müziği başlattığımda böyle harika bir şey beklemiyordum. Bugün kaç kere dinledim bunu sayamadım.

Ben pc'min masaüstünü göstermeye çekiniyorum, öyle böyle değil, simgeler birbirine girmiş durumda. Çok fazla oyun kurulu. Bitirdikçe yazacağım tek tek.

Geçen 2 haftadır Valkyria Chronicles oynuyordum. Sega'ya hem küfür hem teşekkür etmek lazım, bu oyunu sonunda pcye çıkardıkları için, ama neden bu kadar geç, anlamak zor. Devam oyunlarını da bekleriz.

Animesini de izlemiştim ama oyun şahane olmuş. Tabi bazı bölümlerde bölüm başında verilen taktiğe uyarsanız imkansız oluyor geçmesi, neyse ki bu tarz bölümlere kurnazca yaklaşabiliyorsunuz, yoksa zaten geçmek imkansız oluyor. Grafiklere falan lafım yok, yeterince iyi, oyun strateji ve shooter elementlerini öyle bir harmanlamış ki hiç beklemiyordum böyle bir şey oynayacağımı. Oyunu bitirdim ve dlc muhabbetine daldım. Selvaria Bles'in hikayesindeki mühendis Johann'ın yerinde olmak isterdim.

Ayrıca Sega'nın önceki oyunlarından (her ne kadar oynamamış olsam da) Skies of Arcadia/Eternal Arcadia'dan Vyse, Aika, Fina gibi karakterleri görmek çok iyiydi. Diğer Sega oyunlarına göndermeler bulurum umuduyla oynadım.

Ayrıca anladım ki bu tarz taktiksel oyunlara karşı da boş değilmişim.

Oha. OHA. Harbiden OHA! Müziği başlattığımda böyle harika bir şey beklemiyordum. Bugün kaç kere dinledim bunu sayamadım.

Oyunun başında gayet müziksiz ilerlerken bir anda çok harika bir sahnede giriyor bu şarkı. Şöyle diyalog halinde yazarsam:

Yaşlı kadın: Günlük yaşamına geri dönmen için 2 şey yapman gerek, ikisi de çok kolay korkma. Birincisi şuradaki mumlardan birini söndürmek, diğeri de kanından 1-2 damlacık feda etmek. Korkmanı gerektirecek bir şey yok, minik bir kesik de olur. Burada işler böyle dönüyor malesef ^^

Susan: *mumlardan birine üfler* (Ama bu esnada dünyada birisi ölür) Tamam, kolaymış *mekanı terkeder*

O kadının yanından ayrılıp küçük bi eve giriyoruz, merak bu ya işte illa oradaki eşyaları kurcalıyoruz. Derken duvarda bi delik görüyoruz, dibinde de bi düğme var. Kolumuzu içeri uzatmamızla:

*müzik girer*

Metacritic sayfasına bakıp oynanmayı bekleyen macera oyunları listeme ekledim. Başta öyle bir niyetim yoktu oysaki.

Attığın spoiler içerisindeki sahne'den sonra çöp gibi bile olsa gerisini bitireceğim bu oyunun dedim. Sabah'ın 6 sında uykusuz bir şekilde, bitirdim, pencereden bir taze hava alıp, uyudum. Inside'dı tek seferde 100+ kez dinlemiştim o gün

Yeni oyunlara sırt çevirip nostalji yapıyorum bu ara ve NFS Most Wanted (2005) oynuyorum. Zamanında oynadığımda çok büyük zevk almıştım. Şu anda da aynı tadı veriyor. Bazı yapımlar gerçekten zamanın ötesinde oluyor. Bu yarış oyunu da onlardan biri.

Mazda RX-7'iyle oynamak büyük keyif.

Lifeless Planet

Dünyadaki hayat sıkıntıya girince alternatif bulmak için başka bir gezegene tek yönlü yolculuğa çıkıyoruz. Çorak bir gezegende dolaşıyoruz. Tabii oynadıkça işin gidişatı değişiyor. Oyun keşfetmek üzerine dayalı, sakin ama çok iyi müzikleri olan oyun arayanlara tavsiyem. Klavyeyi fareyi bırakayım ekrana öyle bir de bakayım diyorsanız hiç kaçırmayın. Aksiyon falan arıyorsanız aman uzak durun. Oyun sizi boşluğa hapsediyor, yapayalnız hissetiriyor. O anda müziği bir dayıyor, anında dikkat kesiliyorsunuz. Oyun sizi müzikten etkilenir kıvama getiriyor ister istemez.

http://youtu.be/HgMVXeN3Ag8?list=PL3VQE-foFP7tVGHZFtRF_Qhxzl0mra5HT

Keşke sondaki o atraksiyon, bilinçaltı düzeyi oyununda tamamında olsaydı, o zaman kesinlikle dehşet bir şey ortaya çıkardı. Hafiften tam sonlara doğru sıkılmıştım ki bu dediğim kısım cereyan etti.

http://i.hizliresim.com/vQA88R.jpg

SONUNDA BEN DE LOL'E ALET OLDUM

Lakin Aram denen (fast-paced diyelim) mapten başka bir şey oynamıyorum. Ötekisi 1 saatten aşağı sürede bitmiyor, gerek yok o kadar kasmaya. Öyle öldüreyim keseyim oyunu ben alayım derdim de yok, Support oynamak candır gerisi heyecandır. Soraka <3, Orianna ve Ahri'den başka bütünleşerek oynayabildiğim başka karakter çıkmadı o kadar adamın arasından

Çok profesyonel olduğumu söyleyemem ama eklemek isteyen arkadaşlar ekleyebilir, TR server'ında Miina nickiyle oynuyorum.

Vay be sen ki LOL muhabbetlerimize gıcık olan şahıs, sen ki az sohbetimi yaptığımız halde çok yaptın diyen şahıs, sen ki o muhabetlerimizi durdurmaya çalışan şahıs, sen ki benim hiçbir şekilde zorlamam olmadan LOL'a başlayan kişi, CANIMA DEÐSİN. Sende bizim kevrana katıldın. Seni başlatan kişinin eli öpülmesi gerek. Hiç uğraşmadan bir arkadaşım LOL'a başlamış, sıfır emek yüksek mutluluk. Herkes olmasada bir gün dünyanın % 99'u LOL oynayacak.

Arkadaş çevresi insanı ne kötü yerlere sokuyor 4 ay boyunca 7-8 arkadaşın her gün evde toplanıp aram vs oynayışını izlemek zorunda kalınca insan bir yerden sonra dışlanıyor ;_; Gruba dahil olmak için ben de girdim ama siz çok aşmışsınız ya ben o kadar ciddiye alamam bu oyunu

Yok canım ben o kadar aşmadım. Her yıl oyunun sezonu kapanınca belli bir statüyü geçersen hediyelerin oluyor ben onun için kasıyorum. O hediyeler bu senede garanti gibi. Bunun dışında arkadaşlarla toplanıp oynuyoruz. Eğer beş kişiysek trollüyoruz. All mid , 5 adc, 5 support gibi denemeler yapıyoruz.

Ben geçen hafta 5 tank olarak oynadığımı hatırlıyorum 10 dkda bitmişti maç hemen yendik

[bimgx=650]http://i.imgur.com/AWO7tDi.png[/bimgx]

aram o kadar güzel değil hiç sarmıyor bana, halat çekme yarışı gibi. en iyisi normal harita seçtiğin pozisyonun hakkını veriyorsun. ''Çevir ordan Hilmi abii''