Shamo

Shamon’u diğer dövüş ve seinen mangalarından bariz ayıran en önemli yanı suç unsurunu işleyiş şeklidir. Birçok mangaka suç işlemek zorunda bırakılan, suç işleyen karakterlerin pişmanlıklarını acılarını gösterirken, Shamon için bu tanımlama pek doğru değildir. Mangaka kurgusun da Ryo karakterini daha çok suçtan zevk alan, suça bağımlı biri olarak betimlemektedir. Ha bu demek değildir tamamen vicdansız ve de saplantılı bir karakterdir. Elbette değil.. Ancak ince göndermeleri ile bu yanı bazen gizliden gizliye bazen de okuyucunun gözüne sokularak gösterilmektedir. Bu açıdan bakıldığında şiddet içerikli tüm mangalardan ciddi bir şekilde ayrılmakta ve okuyucuya çok farklı bir pencere sunmaktadır.

Ancak bu yanı bir yandan bilinçli ve “hikâye hikâyedir. Gerçekse gerçek” mantığında okuyucuya herhangi bir rahatsızlık vermese de diğer yandan, hikâyeleri okurken farklı okuma kriterlerine sahip okuyucuyu ciddi bir şekilde rahatsız edebilmektedir. Çok fazlası ile psikolojik ve ağır bir manga olduğunu özellikle belirtmeme gerek yok. Keza fantastik ya da doğa üstü içeriği olan bir manga olmayışı bu yanının daha ağır basmasına sebepte oluyor.

Ancak altını çizerek özellikle bu manga vesilesi ile söylemek istediğim bir şey var. Çok sevdiğim bir laf özellikle söylemek istediğimi çok güzel vurguluyor.

Her ne kadar mangadaki Ryo karakteri gerçek hayattan esinlenilerek yaratılmış olsa da,

“ Hikâyeleri güzel yapan şey, gerçek olmayışıdır.” Bazı hikâyeler gerçekten çok orijinal ve sizi içine hapis edebilen bir büyüye sahip olabiliyor. Dikkat edilmesi gereken tek şeyse gerçeklik çizgisine aşılmaması…

2007 yılında mangadan esinlenilerek hayata geçirilmiş olan ve Ryo karakterine baş rolde Shawn Yue’ nin hayat verdiği bir adet filmi mevcutsa da esas mangayla çok da ilişkili değildir. (Sadece kareleri atlayarak şöyle bir baktım.. Tam anlamı ile izlemedim.)

Ryo’nun sonunun bu şekilde olacağını hissettim ama bir şekilde halleder diye umuyordum. Çünkü sonunda ahlaki değerlere ve toplumsal yargılara hayatı boyunca hiç bakmadığı kadar sıcak bakmaya başlamıştı. Geri dönebilseydi onu bekleyen insanlar vardı, çırpındı ama başaramadı. Belki de Ryo’nun sahilde gördüğü eski düşmanlarının da söylediği gibi bu şekilde bir ölümü hak ediyordu ve ne yaparsa yapsın bundan kaçmasına imkân yoktu. Gerçekten kendisine ve yaptıklarına yakışan bir sondu, ama o kadar chapter okuduk, Ryo’nun düşünce tarzını özümsedik ve derinlerde kötü birisi olmadığını hayat şartlarının onu bu şekilde bir insan olmaya sürüklemiş olabileceğini biliyorduk. Bütün hikâyenin başlangıç kısmında ailesinin Ryo’ya neden aşırı baskı uyguladığına dair net bir bilgi verilmedi. Merak ettiğim noktalardan birisi o kısımda yaşananlardı, psikolojik olarak dayanamayacak duruma geldi de böyle mi oldu yoksa ailesi mi yaşananları hak etti.

Diğer bir nokta son chapterlardaki malak kardeşlerle alakalı; Abi olan kardeşi için ambulans çağırmıştı zaten, orada kalsaydı hayatta kalacaktı bir şekilde.  Sonuçta aranan bir suçlu değil, yaşanan olaylar nefsi müdafaa falan, bir şekilde yırtardı diye düşünüyorum. Yanlarında durmamasının nedeni muhtemelen bir çeşit kompleksle alakalı galiba.

Manganın ortasındaki Son Goku ile dövüştüğü bölümlerdeki Ryo şüphesiz en güçlü haliydi. Ki kullanabilir hale geldi, bir şekilde Son’un hareketlerinden kaçınmayı başardı. Bütün manga içerisinde en sevdiğim kısımlar olduğunu rahatça söyleyebilirim. O bölümlerde yaşadıklarından sonra Ryo’ya bir şeyler oldu yalnız. Bunalıma girdi, çevresindeki insanların görüşlerine dikkat eder hale gelmesiyle birlikte fiziksel kuvveti şiddetli bir biçimde düşmeye başladı. En sonunda elinde yıpranmış bir vücut ve binlerce kez tekrar edip vücuduna kazıdığı temeller kaldı. Lakin onlarında işe yaramadığını öğrenince direkt kafayı sıyırma noktasına geldi. İnsanüstü şeyler beklemiyordum tabii ama sil baştan hadi bir daha olayı pek hoş değildi.

Son bir şey daha söyleyeyim: Manga yanlış hatırlamıyorsam 200’üncü chapterdan sonra yazarlar arasında açılan davanın sonuçlanmasıyla el değiştiriyordu.  Oralara kadar cidden çok güzeldi her şey ondan sonra resmen sıvadı. Puanım: 10 üzerinden 7.

Bütün hikâyenin başlangıç kısmında ailesinin Ryo’ya neden aşırı baskı uyguladığına dair net bir bilgi verilmedi. Merak ettiğim noktalardan birisi o kısımda yaşananlardı, psikolojik olarak dayanamayacak duruma geldi de böyle mi oldu yoksa ailesi mi yaşananları hak etti

İnsanüstü şeyler beklemiyordum tabii ama sil baştan hadi bir daha olayı pek hoş değildi.

Aynen Bu iki görüşüne bende katılıyorum.

Ama en gıcık olduğum şey kesinlikle o Sondu!!! Yani sen gel orada o,  ..... (Bip) 'na yenil,  öl!! bana saçma geldi. Ağzımı bozduracaklar bana.. Neyse Genede Orjinal bir seri idi...

11 saat önce, Aurora Borealis dedi ki:

Ama en gıcık olduğum şey kesinlikle o Sondu!!! Yani sen gel orada o,  ..... (Bip) 'na yenil,  öl!! bana saçma geldi. Ağzımı bozduracaklar bana.. Neyse Genede Orjinal bir seri idi...

Biraz bakındım sonuyla alakalı ne düşünülüyor diye, yorum yapan sayısı çok az. Genelde şu Ryo'nun ambulans'ı beklememesi kısmı tartışılıyor işte. Ben de o görüşü yazdım zaten: Aşağılık kompleksi falan mı var da kafasına göre ormanın derinliklerine gidiyor, diye. Hayır ondan sonra kardeşine, öteki kıza ne olduğunu falan da anlatmıyor ki: güzeldi bak diğer insanlar mutlu diyelim. Sonu RASTGELE bitti, yazar sıkılmıştı falan da denmiş. O ihtimal de yüksek aslında.